آیت الله محمدی میانجی به رحمت ایزدی پیوست +تصویر
آیت الله میرزا محمد محمدی میانجی
به رحمت ایزدی پیوست _عبدالرحیم اباذری
میرزا محمد محمدی میانجی ، فرزند حسین ، فرزند ملا مراد ، سال 1307 شمسی برابر 1347 قمری در روستای « اُچمُوش» از منطقه اوچ تپه شهرستان میانه دیده به جهان گشود. سال 1317 خواندن ونوشتن زبان فارسی از قبیل : معجم ، ابواب الجنان ، گلستان و.. را درمکتب خانه همان محل آغاز کرد. سال 1322 به شهر میانه آمد و در حوزه این شهر در محضر حضرات آیات : میرزا لطفعلی زنوزی ، شیخ علی کتانی ، شیخ هادی نیری و شیخ مهدی جدیدی مقدمات علوم دینی را فرا گرفت. همزمان با تصرف شهر میانه توسط ایادی حزب توده و پیشه وری به روستا برگشت و به مدت دوسال از تحصیل بازماند. سال 1327 بعد از آزادی سرزمین آذربایجان از دست متجاسران به تبریز رفت و با استقرار در مدرسه حاج صفرعلی در حوزه این شهر به ادامه تحصیل پرداخت. کتاب مطول را از شیخ علی اکبر نحوی، شرح لمعه را از سید احمد خسروشاهی و سید ابراهیم میلانی و شرح تجرید را از سیدابراهیم میلانی استفاده کرد و پس از سه سال اقامت در حوزه تبریز ، سال 1330 شمسی به شهر قم هجرت نمود و به ترتیب در مدارس : حجتیه ، فیضیه و دارالشفا سکونت اختیار کرد و کتاب رسائل را نزد آیت الله میرزا صادق نصیری سرابی، کتاب مکاسب محرمه را نزد آیت الله میرزا باقر مرندی ، کتاب کفایه الاصول را نزد آیت الله سید شهاب الدین مرعشی نجفی و آیت الله میرزا محمد مجاهدی تبریزی بهره مند شد. سپس به درس خارج راه یافت و خارج فقه واصول را از محضر آیات عظام : بروجردی ، سید کاظم شریعتمداری و شیخ عباسعلی شاهرودی استفاده شایان برد.
این عالم ربانی در کنار تحصیل به تدریس کتب : شرح لمعه ، رسائل ، مکاسب و کفایه اشتغال داشت و تا همین اواخر به رغم کهولت سن ، همچنان نشاط علمی خود را داشت و حلقه درس و بحث ایشان در حیاط مدرسه فیضیه برقرار بود. هر روز دوساعت مانده به غروب در ضلع شمال غربی مدرسه فیضیه می نشست و یک فرع فقهی یا اصولی را مطرح می کرد و طلاب وفضلا به دورش حلقه می زدند و بهره می بردند.
آثار علمی از ایشان در چند جلد آماده چاپ است که تنها 6جلد از آن تحت عنوان « مجمع الاحادیث» به مرحله انتشار رسیده است.
وی در ماجرای حمله مزدوران رژیم پهلوی به مدرسه فیضه سال 1342 حضور داشت و از نزدیک شاهد جنایت های آنان بود که مورد ضرب وشتم قرار گرفت. بعد از پیروزی انقلاب به مدت چند ماهی در دادگاه های انقلاب تهران و مدتی هم در دیوان عالی کشور حضور و همکاری متعهدانه داشت. پس از مدتی از مسئولیت قضایی کنار کشید و به حوزه قم بازگشت و به فعالیت های حوزوی خویش ادامه داد. در کنار آن به امر تبلیغ وارشاد نیز اهتمام ویژه از خود نشان داد و ایام تبلیغی درمنطقه اوچ تپه و زادگاهش حضور یافت. چنانکه یکی از فرزندانش به نام حسین محمدی در عملیات والفجر 8 آزاد سازی فاو به درجه رفیع شهادت رسید.
سرانجام این عالم پرکار و روحانی کم هزینه پس از سالها تلاش و خدمت به مردم و تبلیغ دین وترویج فقه و فرهنگ تشیع روز سه شنبه 11/8/1395 برابر اول صفر1438 دارفانی را وداع گفت . بعد از ظهر روز چهار شنبه با حضور علمای اعلام و فضلا و علاقمندان پس از تشییع از مسجد امام عسکری به سوی حرم حضرت معصومه سلام الله علیهما و اقامه نماز توسط آیت الله العظمی سبحانی در گلزار علی بن جعفر (ع) ، کنار پیکر فرزند شهیدش آرام گرفت.
