بازهم پای شبکه بهداشت در میان است/میانه ای ها بخوانند و بدانند
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی
خودرویی که در جلوی خودروی من با سرعتی حدود ۱۱۰ تا ۱۲۰ کیلومتر در ساعت در حال رانندگی بود ناگهان به سمت راست آزادراه منحرف شد و گرد و خاک بلندی آسمان را فرا گرفت .
در طول چند سال سابقه رانندگی چنین صحنه دردناکی را با چشم خود و بصورت زنده و مستقیم ندیده بودم. سکوت عجیبی در آزادراه حکم فرما بود. غیر از من و خودروی واژگون شده یک خودروی سیاه رنگ پژو پارس هم با مشاهده انحراف و سقوط خودروی پراید سفید رنگ بلافاصله در منتهی الیه سمت راست آزاد راه متوقف و راننده خودروی پارس خود را به خودروی پراید سفید رنگ رساند.
من هم دقیقاً متوجه موقعیت مکانی وقوع حادثه بودم: دقیقاً روبروی پایگاه یادمان شهدای زینبیه هلال احمرمیانه و پایگاه اورژانس دادلو . با نگاهی به سمت این دو پایگاه مشاهده نمودم که عزیزان مستقر در این پایگاهها متوجه وقوع سانحه نشده اند!!!
بلافاصله با حداکثر سرعت و با پای پیاده خود را به پایگاه هلال احمر و اورژانس در آنسوی محل حادثه رسانده و ایشان را باخبر نمودم . مدام فکرم درگیر این موضوع بود که خدا کند سرنشینان خودرو سالم باشند چون با وضعیتی که خودروی پراید با سرعت ۱۲۰ کیلومتر پس از برخورد با دیواره بتونی پل واژگون شد و با طی مسافتی حدود ۱۰۰ متر آنطرف تر متوقف شد بشدت نگران بودم ولی از سویی هم امید وار بودم که خدا بزرگ و بخشنده است انشاء الله فرصتی دوباره به سرنشینان خودرو می دهد .
خود را به محل خودروی حادثه دیده رساندم .سرنشینان خودرو پدری مهربان و همسری فداکار اهل خلخال و ساکن شهرستان کرج و از تبریز عازم کرج بودند . مصدومیت راننده مرد بیشتر از همسرش بود پارگی و خونریزی از ناحیه جمجمه سر و شکستگی مچ دست و احساس درد وتنگی نفس در قفسه سینه . وسایل و لوازم خودرو و سرنشینان که هرکدام به محل هایی در اطراف خودرو پرت شده بود را جمع کرده و تحویل دادیم . به اصرار مصدومان وسایل مصدومان در صندوق عقب خودرویم گذاشته شده و همراه با آمبولانس پایگاه اورژانس دادلو بسمت بیمارستان میانه حرکت کردیم. ولی از زمان وقوع حادثه تا امروز فکر و ذهنم بشدت درگیر مسائلی گردیده بود که نمی توانستم براحتی با آنها کنار آیم :
برای آرام شدن همسر مصدوم که خودش هم آسیب و صدمه بدنی داشت و بشدت نگران و مستاصل بود تصمیم گرفتم یک لیوان آب به او تعارف کنم، چشمانم بسمت نوشته ای در دیوار اورژانس خیره شد: روی کاغذی نوشته شده بود لطفا پس از مصرف آب، لیوان را داخل سطل آشغال بیندازید. اما دریغ از وجود حتی یک لیوان !!!. که حتی جای لیوان هم از روی دیوار کنده شده بود و فقط سوراخ میخهایش قابل رویت بود . گفتم شاید یادشان رفته باشد که ایام محرم است !!! بالاخره با اعتراض مصدوم ، پزشک محترم بر بالین وی حاضر گردیدند . شخصاً ضمن همراهی مصدومان و صرفاً بخاطر احساس وظیفه انسانی، مراحل تشخیصی و عکسبرداری و سی تی اسکن مصدومین انجام و بالاخره با کمی معطلی، مصدوم اصلی به بیمارستان خاتم منتقل گردید.
نمیخواهم خود را مارکوپولو قلمداد و همه پرسنل اورژانس را محکوم به بی توجهی و کم کاری نمایم که صداقت، ایثار و دلسوزی برخی از پرسنل در جای خود شایسته تقدیر، امتنان و سپاسگزاری است ولی همه ما واقفیم که کاستی های فراوانی در امکانات و در نحوه ارائه خدمات درمانی به بیماران علی الخصوص مصدومان حوادث رانندگی در شهرستان میانه وجود دارد که نشان از ضعف مدیریتی شبکه بهداشت شهرستان میانه و نبود امکانات درمانی در این شهرستان است.
و امروز، با خود می گویم خدا کند این هموطن حادثه دیده، خاطره بدی از شهرمن در ذهن خود به یادگار نداشته باشد.
