مهمان ویژه سایت میانالی برای توصیه صعود به دماوند با دوچرخه

چند روزی است که از گروه های تلگرامی خداحافظی کرده ام.در دسترسی دوستان هر چند باز مشکلی وجود ندارد.اما آقا مسلم ایرانزاد ضمن مهمان شدن در سایت میانالی توصیه های زیبایی در مورد صعود با دوچرخه به دماوند با حضور گروههای انسانهای سبز در 28 تیرماه 95  به نفع کمک مالی به دبستان قنبر هفت چشمه ،دادند.که برایم خیلی جالب و زیبا بود.در اطلاعیه اعلامی هم متذکر شدیم.برای این حرکت به راهنمایی و حمایت دوستان نیاز داریم.هیچ حرکتی بدون راهنمایی و توصیه های دوستان انجام نخواهد شد.به شرطی که اصل حرکت فراموش نشود.ما اینکار را انجام خواهیم داد.اما در کیفیت و نوع کار حتما خودرا مقید به راهنمایی دلسوزان این حرکت انسانی خواهیم کرد.روی این موضوع کار خواهیم کرد و با مشورت دوستان بهترین گزینه را انجام خواهیم داد.

لازم بذکر است.آقای مسلم ایران نژاد از سایکل توریست بین المللی و بنام کشورمان هستند.در سفر چند ماه پیش در یکی از کشورها ،جریانی تقریبا شبیه جریان من در امارات برایش اتفاق افتاد.اما خدا با او یار بود.تا شکنجه و زندانی شدن را تجربه نکند.

این توصیه ها از این دوستمان که در قالب یک نظر اعلام کرده بودند.به پیوست تقدیم می گردد.

************************************

Moslem Irannezhad:سلام به دوستان
احساس می کنم مطلب فوق یکی از اون مسائلی هست که بایستی دوستان دوچرخه سوار و کوهنورد و دوستاران محیط زیست نظر بدن تا درستی این کار، قبل از اقدام به سنجش افکار عمومی برسه. 

اجازه می خوام که این حرکت در دو قسمت مجزا ببینم. قسمت با ارزش و ستودنی آن این است که شما دغدغه مرمت و بازسازی نمای بیرونی مدرسه قنبر بخش هفت چشمه ی روستای کندوان رو دارید. من به شما دست مریزاد می گم که چنین دل نگرانی از نمای بیرونی یک مدرسه رو دارید اما به نظر میرسد این کار شما نما و چهره قله زخم خورده دماوند رو بیش از پیش بهم بریزه. 
 
شما گفتید که می خواهید با دوچرخه به قله دماوند برید و در صورت مناسب بودن شرایط دوچرخه رو برای همیشه اونجا جا بگذارید تا سمبل یک حرکت باقی بماند  بی پرده بهتون بگم که بالا بردن یک دوچرخه تو این روزگار اصلا حرکتی نیست که بخواهد نمادی از اون هم باقی بمونه. این کار توسط ده ها نفر و به طریق مختلف انجام شده و جای شکرش باقی که چرخ هاشون رو پایین هم آوردند. و باز اگر منظورتون از ثبت حرکت، موضوع ترمیم نمای بیرونی یک مدرسه باشد باز در خور آلوده کردن دماوند نیست.
اگر دوچرخه رو به حال خود در بالا رها کنید احتمال این هست که همون روز توسط فرد دیگری به پایین منتقل بشه و خوب میشه اگر کسی صاحب دوچرخه بشه. اگر اون رو با بتن به زمین متصل کنید احتمال اینکه قطعاتش باز بشه یا با کمان اره بریده بشه و مورد خشونت کوهنوردان قرار بگیره نیز هست چرا که مسلما قله دماوند جای دوچرخه نیست همانطور که جای مجسمه صیاد شیرازی هم نبود.  حالا پیش نهادی دارم که بنظر میرسه در صورت توجه به اون دماوند از ما راضی تر خواهد بود. اینکه چرا بعد از صعود، دوچرخه رو به پایین نمی یارید و در همون مدرسه نگه نمی دارید تا به تاریخ مدرسه بپیوندد. مثلا می تونید به همون دیوار ترمیم شده متصلش کنید و یک قاب تلقی هم براش بسازید. یا وقت بازسازی دیوار، دوچرخه رو توی دیوار کار بگذارید و دیوارتون رو تکمیل کنید تا دوچرخه شما که در یک جعبه تلقی قرار گرفته برای همیشه در دیوار قرار بگیره و از داخل و بیرون دیده بشه. و برای دانش آموزان و آیندگان نماد همت و توجه شما به سرنوشت  مدرسه بشه. 

و اما کار آخر که نخ کشی از قله تا پایین کوه بود. 
هر چند شما گفتید ممکنه بتونید از نخ قابل جذب در طبیعت استفاده کنید  اما اگر هم چنین باشد باز این کار به طبیعت آسیب خواهد رساند. و چرا به جای کشیدن چهار یا پنج هزار متر نخ در دماوند، پنج هزار متر از مسیر همین مدرسه یا هر جای دیگر را درختکاری نمی کنید. با توجه به ارتباطات شما به نظر میرسد بتوانید حمایت مسئولین رو برای عملی کردن این کار جلب کنید.
ممنون از توجه شما
مسلم ایران نژاد