حواست باشد زمستان همیشه هست !!
شاید تا چندسال پیش روال بر این بود که با نزدیک شدن بهار ، مثل هوای دلمون که حسابی گرم گرمه ، هوا هم گرم باشه. کلا اسفندماه رو با هوای بهار سر میکردیم ، گرم و دلنشین.
ولی دو یا سه سالی میشه که کامل یادمه نزدیکای عید و یا حتی خود عید تا اونجایی که دوسال پیش یادمه 11 فروردین برف می بارید دقیقا مانند همین الان همین لحظه.
یادآوری من صرفا روی آشکار حرفم بود ، روی پنهان حرفمم همین طور آشکار خواهم گفت. روزایی شده که در اوج خوشحالی و شادی ؛ غم هایی سراغمون اومده . شاید تو عید یا نزدیکای عید عزیزی رواز دست دادیم ، شاید برای خودمون اتفاقی افتاده و هر شاید دیگر...
اگر این برف باریدن رو پای تغییر آب و هوا و گازهای گلخانه ای و ... نگذاریم و فقط به این نکته توجه کنیم امکان اینکه تو بهار هم برف بیاد هست به نتایج خیلی خوبی میرسیم.
شاید اولین نتیجه ای که برسیم این باشه روزگار گذرانه و نباید به خاطر اتفاقات به اصطلاح یهویی خودمونو ناراحت کنیم ، همیشه و در همه حال شاد باشیم و مهم تر از آن شکرگذار.
در همه حال مهربان باشیم ، ببخشیم و بدانیم که مطمعنا کسانی هستند که نیاز به بخشش ما و امثال ما دارند پس بدون هیچ ترس و واهمه و هیچ نگرانی از آینده با دستی گرم از هر آنچه که داریم در راه خدا ببخشیم.
زندگی مانند همین روزهای ماست گاهی سرد گاهی گرم ، گاهی آفتابی و مانند الان برفی. میشود از همه ی این ها لذت برد. باور داشته باشید در اوج ناراحتی و حتی بدبختی هم میشود خندید ، قهقهه زد و یا حتی کمی بلند پروازانه گفت ؛ رقصید.
زندگی یعنی همین. اگر زندگی بالا و پایینی نداشته باشد و اگر ما زمان پایینی به بالا و برعکس ایمان نداشته باشیم زندگی چنان یکنواختی خواهیم داشت که ربات ارجح تر است برما.
خدا را نه تنها خالق خود بلکه مهم تر از آن دوست خود بدانید ، دست هایش را بفشارید ، گاهی در آغوشش بگیرید و حتی ببوسید. او توانای داناست.
از برفی دارد شهرمان را زیبا میکند لذت ببرید ولی یاد کسانی که سرپناه ، لباس و غذای گرمی برای خوردن ندارند باشید. دست دیگر شما هنوز خالیست با آن دست کسانی را که نیاز دارند را بگیرید تا خدا دست شما را رها نکند.
شهری آباد با مردمانی مهربان ، بخشنده و دلهایی پر از عشق و محبت
