مسئولانی که کوتاهی می کنند در آینده چه جوابی خواهند داشت
در این چند سال ایده و فکرهای جدیدرا با عمل به اثبات رساندیم.تا یک کار ابدی باقی بماند.هر چند در شهر میانه نگاههای ناجور و خود خواهانه و با منفعت گروههای خاص در پستوی جهت گیریهای منفعلانه در گوشه ای تاریک در گنجی گیر کرده است.اما گذر زمان و ذات کارهای ماندنی هیچوقت دست کسی را از فشردن کلید لامپی منع نخواهد کرد.بالاخره یکی دست دراز خواهد کرد.تا روشنی باشد و این دام ور بیفتد.
آنجا که دوچرخه سواری را استارت زدیم.اولش مسخره کردند.حالا در شهر میانه و ایران یک فرهنگ خاص شد.فرضیه ساخت بزرگترین لاک پشت برفی را زنده کردیم.با آنکه بدلیل محدودیتها ،گروهی در اروپا تقلید کردند.اما به پای لاک پشت برفی ما نرسیدند.اومدیم همایش گذاشتیم.تا باز این فرهنگی شد.تا در گوشه و کنار ایران دوستان و ادارات دست بکار شدند.حالا سرسره بزرگ سنتی و دنیای آدم برفی هم فردا یک فرهنگ شد.در آن صورت تعجب نکنید.
فقط در عجب هستم.مسئولانی که کوتاهی می کنند در آینده چه جوابی خواهند داشت.شاید گناه را بر گردن کسی بیاندازند.که در آن مقطع وجودش به برگ چغندری نیرزد.اما هر چه هست.برای آبادانی و سازندگی یک کشوری باید همه دست بکار شوند و از حالت رخوت و سستی و تنبلی بر آیند و مرد شجاع میدان توانستن و آفریدن افکارهای بکر و ناب باشند.دنیا زیباست.برای ساختن زیبایها باید زیبا دیدن را تمرین کرد.
