عطش "امید" در خانه کودکان بی سرپرست + تصاویر

نصرنیوز: برای اولین بار بود که از یک موسسه خیریه دیدن می کردم. نه سرای سالمندان و نه محل نگهداری از معلولان جسمی، بلکه مرکزی برای نگهداری از کودکان بی سرپرست 6 تا 12 سال فرصت مغتنمی بود تا از نزدیک شاهد زندگی این فرشتگان بی پناه باشیم.

کودکانی که متاسفانه در نخستین بهار زندگی شان از داشتن کانون گرم خانواده ، آغوش پرمهر پدر و مادر  و همبازیهای هم خون به نام خواهر و برادر محروم بودند.آری سخت است و غم افزا ...

به گزارش نصرنیوز ،هنگام ورود به مرکز شادی و شور کودکان تصور مرا از روحیه آنها تغییر داد. علی اولین پسر بچه ای بود که به استقبالم آمد و مرا به داخل راهنمایی کرد. مابقی کودکان قد و نیم قد یک به یک با خوشحالی برای خوش آمدگویی به سمت من می دویدند. اولین فکری که در این اثنا به ذهنم خطور کرد این بود که من اولین و آخرین مهمان آنها نبودم ، اما مطمئن شدم که هرکدام چشم انتظار گمشده ی خود بودند. آغوشی همیشگی بنام مادر و پشتیبانی بدون منت به نام پدر ، ولی افسوس که تقدیر چنین رقم خورده است تا سالهایی چند از زندگی خود را اینجا سپری کنند.

آقای هادی حنیفه پور موسس موسسه که چندین سال است بهمراه دوستان خود بدون هیچ چشم داشتی ، خود را وقف نگهداری و تامین آسایش این کودکان بی سرپرست کرده اند، توضیحات بیشتری به ما می دهد:

موسسه خیریه امیدنو از سال 1389 پس از طی مراحل قانونی و مجوزهای دادگاه خانواده بصورت هیئت امنائی با افتخار سرپرستی کودکان بی سرپرست را در شهرستان میانه آغاز کرده و در طی 6 سال گذشته سرپرستی 12 کودک را عهده دار بوده است. کودکان 6 تا 12 ساله که در این مرکز نگهداری می شوند از شهرستانهای میانه ، تبریز ، مرند ، آچاچی و ترکمنچای هستند که 6 کودک پس از رسیدن به سن 12 سالگی به سایر مراکز نگهداری منتقل شده و برخی خانواده ها نیز آنها را به فرزند خواندگی قبول کرده اند.

حنیفه پور با اشاره به مشکلات مالی پیش روی موسسه افزود : با توجه به مشکلات اقتصادی و تورم موجود در جامعه امروز ، تامین معاش و امکان تحصیل یک کودک دارای خانواده گاها سخت می شود ، حال نگهداری از این کودکان بی سرپرست برای چندین سال بهمراه سایر هزینه های جاری مرکز در ماه به 6 میلیون تومان می رسد که در طی چند سال گذشته ما را با مشکلات بسیار زیادی مخصوصا مشکلات مالی روبرو کرده است.

او با اظهار اینکه در این مرکز کودکان از تمامی امکانات یک زندگی معمولی برخوردار هستند ، ازحمایت های اداره بهزیستی تشکر کرد و با گلایه از بی مهری مسئولین گفت : اداره بهزیستی ماهانه مبلغی به حساب مرکز واریز می کند ، اما تا به امروز بجز بازدید دادستان و امام جمعه محترم میانه ، هیچ کمک مالی به مرکز صورت نگرفته است که اگر مردم فهیم  ماهانه به یاری ما نشتابند باید مرکز را تعطیل کنیم.

موسس این مرکز ادامه داد : با هدف تامین خوراک بدون خرید از بازار، درصدد کاشت درخت و صیفی جات در محیط اطراف مرکز هستیم  و اگر مسئولان نیز در جهت توسعه آن ما را یاری کنند می توانیم با این حرکت از مشکلات مالی مرکز بکاهیم.

پس از گذراندن ساعاتی در میان این فرشته های مهربان که کویری از محبت در چشمانشان موج می زد، به آسانی نمی توانستم آنها را ترک کنم.

اگرچه بطور همزمان با حضور ما  یک خانواده دیگرنیز به دیدن این کودکان نازنین آمده بودند و با در آغوش کشیدن برای دقایقی،  گرمی محبت پدرانه و مادرانه را نصیبشان کردند و با وجود آنکه دو مربی خانم شبانه روز همراه و جایگزین مادرانشان بودند ، ولی همچنان نگاهشان با عطش زیادی بدنبال گمشده ی هم خونشان بود که شاید روزی از در بیاید و آنها را در زیر سایه خود نگه دارد.

هنگام بازگشت از مرکز هنوز صدای بازیهای کودکانه علی ، امیرحسین و یونس را درگوشم می شنیدم و به آینده آنها  که هنوز سختی های بسیار جامعه  فردا را ندیده و درک نکرده بودند می اندیشیدم.

به جایگاه و ارزش آقای حنیفه پور و دوستانش در نزد خدای متعال حسادت کردم که چندین سال است بدون اینکه نامی از آنها در جایی باشد ، عهده دار سرپرستی این نوگلان معصوم هستند و اینکه باید فراتر از یک مقاله و گزارش تصویری من نیز سهمی در کمک به ساختن آینده این کودکان داشته باشم. با هماهنگی آقای حنیفه پور و هیئت امنا قرار بر این شد تا آموزش زبان انگلیسی کودکان را برعهده بگیرم تا در این حرکت خداپسندانه سهمی داشته باشم.

 و اینکه هنوز این کودکان بی سرپرست هرلحظه چشم انتظار دلگرمی شما مردمان خونگرم و فداکاری هستند که مطمئنا آنها را نیز فرزندان خود می دانید و در لحظه های سخت تنهایشان نخواهید گذاشت.

صدها فرشته بوسه بر آن دست می زنند /  کز کار خلق یک گره بسته واکند

گزارش:رامین مهاجری