یک مشکل شهری/شما چقدر خودتان را در بروز آن سهیم می دانید؟
اگر یک شهروند میانه ای باشید بی هیچ تردید این جمله ی به ظاهر طنز و یا مشابه آن به گوشتان خورده و یا داستانی در موردش شنیده و حتی لبخندی بخاطر آن بر لبتان جاری شده است و آن جمله این است:
" میانه ای از وسط خیابان راه می رود. "
" هرکجا دیدید کسی از وسط خیابان راه می رود بی شک میانه ای هست! "
اگر مطابق قانون و هنجارها و عرف جامعه بخواهیم به موضوع بنگریم، شکی در این نیست که حق یک شهروند پیاده هست که از محل تعیین شده عبور کند و نیز حق سواره ها این است که از خیابان تردد نمایند و این اگر از بعد دینی و اخلاقی نیز بررسی شود غیر از این نیست و برعکس آن و تعدی به حریم همدیگر از دیدگاه قانون، " قانون شکنی، ناهنجاری، خلاف و ... " و از لحاظ دینی که همه بر آن ایمان داریم، " حرام، تجاوز به حق الناس، گناه و ... " است.
حال بجای خندیدن به این جمله و یا پیش پاافتاده تلقی کردن آن بیاییم به دلایل مختلفی که باعث می شود یک شهروند میانه ای محل عبور پیاده را رها کرده و از خیابان عبور کند بررسی کرده و سهم خود از بروز این مشکل را تعیین کنیم.
یکی از مهمترین دلایل بروز این ناهنجاری و تعددی پیاده به حریم سواره سد معبر است. معضلی که پیشتر مسئولین مربوطه بارها تلاش کرده بودند تا آن را از بین ببرند ولی بدلیل مقطعی بودن این کار، عدم رعایت اخلاق مناسب و رعایت اصول کاری توسط مامورین رفع سدمعبر در برخورد با خاطیان، عدم برخورد قاطعانه با این افراد و دلایل دیگر منجر به شکست روند برخورد با سد معبر شد و اکنون اثری از برخورد با این افراد نمی بینیم و روز به روز شاهد تنگ تر شدن پیاده رو ها و پیشروی مغازه داران سمت حقوق پیاده ها هستیم.
میوه فروشی ها، مبل فروشی ها، سوپرمارکت ها و ... که به حریم مغازه و پیاده رو بسنده نکرده و قانع نیستند و با گذاشتن اشیاء فروشگاه خود در محل پارک خودرو در خیابانها آنها را اشغال کرده و مقابل مغازه شان را را حق مسلم خود می دانند و اگر عابری ناخواسته به آن برخورد کند با برخوردی بی ادبانه مواجه می شود که " مگر .... ؟ ! "
مورد بعدی را می توان عدم گنجایش کافی پیاده روها برای پیاده ها و خیابانها برای سواره ها نام برد، طوری که حرکت خودروها در خیابانهای میانه کند، لاکپشتی و حتی به بن بست رسیده و عابران پیاده نیز همین مشکل را در پیاده رو ها دارند تا جایی که موتورسیکلت سواران پیاده رو و پیاده ها خیابان را برای تردد ترجیح می دهند و نتیجه ای جز بی نظمی در خیابان و بروز تصادفات و صحنه های ناگوار را شاهد نخواهیم بود.
نامناسب و غیراصولی بودن کفپوش پیاده رو ها؛ حفاری های ادارات مختلف بدون بازگرداندن شرایط محل به حالت اولیه؛ پارک خودروهای شخصی، دولتی، آژانس ها و موتور سیکلت ها در پیاده رو؛ درب های شیشه ای بعضی فروشگاهها که بجای داخل، به سمت پیاده رو گشوده شده که برخورد نکردن با آنها نیاز به تمرکز بالا دارد؛ کارهای عمرانی نیمه تمام و مصالح ساختمانی رها شده در پیاده رو با داربست های سر به فلک کشیده؛ ناودانی های غیر اصولی که باران را روی عابرین می ریزد که اصلاح آن توسط مسئولین مربوطه در مرحله ی حرف متوقف ماند و به مرحله عمل وارد نشد؛ احوال پرسی های مردم و صحبت کردن های دوستانه و صمیمی در وسط پیاده رو و بسیار موارد دیگر، دلایلی هستند که جمله ی معروف ابتدای سخنم را بوجود آورده اند!
حل این مشکل و نظایر آن همه مستلزم آگاهی بخشی، فرهنگ سازی رسانه ها، برخورد قاطع مسئولین انتظامی و نهادهای مربوطه با خاطیانی است که به تذکرها بی اعتنا هستند و احترام به حقوق شهروندی را از بن نمی پذیرند می باشد.
منصفانه نیست تمام قصورها را بر گردن مردم انداخت، چه بسا مسئولینی که خواه آگاهانه، خواه ناآگاهانه بر وظیفه ی اصلی و قانونی خود عمل نکرده و با گرفتن تصمیمات غیراصولی و غیرکارشناسی و انجام ندادن کارهایی که به نفع و حق مردم است موجب تضییع حقوق آنها می شوند که امیدواریم در سال جدید، حرکت جدیدی انجام داده و فرمایشات آغاز سال نو توسط مقام معظم رهبری را هرکس در حد و اندازه و حیطه ی خود به ثمر نشاند.
منشا همه ی اختلافات و مشکلات از آنحا شروع می شود که تنها و تنها یک نفر به حق واقعی خود قانع نباشد و بس !
