گوشه ای از مشکلات گردشگری ایران و میانه
امروزه به طور فزاینده ای در کشورهای توسعه یافته در راستای تقویت زیرساخت های ارتباطی و حمل و نقل ،بهداشت و درمان،آموزش و بازاریابی و... قدم های بلندی برداشته شده.برای مثال کشور آلمان که یک کشور کاملا صنعتی می باشد در کنار این امتیاز توجه زیادی به صنعت گردشگری خود دارد بخصوص ایجاد زیر ساخت هایی که ذکر شد.
از نظر کارشناسان برجسته ی مدیریت و برنامه ریزی صنعت گردشگری در اروپا که سالانه در همایش های متعددی که از سوی سازمان جهانی گردشگری برگزار می شود شرکت می کنند برنامه ریزی های این صنعت می بایست ابتدا به صورت منطقه ای و ناحیه ای که واقعا مستعدند شکل بگیرد.برخلاف اقدام غیر علمی مسئولین در ایران که با اعلان مناطق نمونه گردشگری به صورت رقابتی(نمایندگان هر منطقه نواحی بیشتری معرفی کردند تا از رقیب خود عقب نمانند!) قفلی بر قفل های مشکلات رشدو توسعه ی صنعت گردشگری ایران اضافه نمودند.مسئولان ما حتی بدون توجه به امکانات زیرساختی بهداشت درمان و سطح فرهنگ جامعه محلی دست به این عمل نابخردانه زده اند!
متاسفانه واقعیت امر این است در زمینه صنعت گردشگری ایران کارشناس خبره و قابل قبول در سطح مجامع بین المللی ندارد تا شرایط ،امکانات و برنامه های توسعه گردشگری کشور را بازگو کند تا از سوی مسئولین سایر کشورها مورد درک واقع شود.در کنار این ها عوامل متعدد داخلی دیگری نیز وجود دارد بخصوص اقتصاد نابسامان و سطح درآمد کم مردم دامن به سایر ناامنی های اجتماعی نیز زده است.
در کنار این ها عوامل سیاسی و اسلام ستیزی ها و تبلیغات نادرست نسبت به شرایط کنونی فرهنگ و مذهب ایران ذهنیتی بد در اذهان عمومی ایجاد کرده است که گاه برخی عملکردهای فردی و گروهی در کشور نیز سوژه ی چنین تبلیعاتی می شود و به این بدبینی ها دامن می زند اما برنامه برای ترویج گردشگری حلال و گردشگری درمانی باید مورد توجه مسئولین عالی رتبه ی کشور باشد.
بارها اشاره شد شهرستان میانه پتاسیل های فراوانی دارد اما تا وقتی مشکلات از ریشه حل نشود نباید انتظار رشد و توسعه در زمینه گردشگری داشته باشیم.برای مثال سطح امکانات و کیفیت آموزش و پرورش در روستاها و گاها در شهر میانه جواب گوی علم اندوزی جهان امروز نیست و نخواهد بود!در کنار این ها محتوای غیر فنی کتب نیز این مشکلات را دوچندان می کند.
مثالی دیگر می تواند سطح بهداشت و درمان جسمی و روانی جامعه ی شهرستان باشد.به چشم دیده و با گوش شنیده ایم از مرگ و میر واقع بر فقدان امکانات و تسهیلات بهداشتی و درمانی و در کنار آن خودکشی ها و نابهنجاری های ناشی از مشکلات اقتصادی،اجتماعی و... که جدیدا ریشه در فرهنگ نیز دوانده است! این مورد در سطح کشور فراوان است.
این ها زیر ساخت هایی حداقلند که یک جامعه ی مدعی بر رشد و توسعه ی گردشگری باید در خود داشته باشد تا علاوه بر تامین رفاه و امنیت جامعه محلی ،تسهیلات لازم نیز برای گردشگران محیا شود.
البته سیر و جریان این صنعت در کشورما رشد صعودی دارد ولی فقدان مدیریت کارآمدبر منابع انسانی و زیست محیطی می تواند خسارات جبران ناپذیری را بر جامعه وارد کند.یکی از مشکلات اصلی کشور ما و شهرستان میانه ضعف دانش لازم برای نگهداری منابع و امکانات موجود است.برای مثال در سطح کشور ما هر فناوری و دانشی که تولید می شود با خطر احتمالی ضعف مدیریت مناسب آن دانش و فناوری مواجه است و مثالی آشنا در سطح شهرستان میانه که میلیون ها ریال هزینه برای احداث مکانی چون پارک جنگلی صرف می شود و بدلیل مدیریت نادرست و ناپایدار بهره برداری لازم از این موهبت صورت نمی گیرد.
به مسئولین پیشنهاد می شود در زمینه ی فرهنگی و اجتماعی اگر در برنامه های خود پیشرفت گردشگری شهرستان را خواستارند در محتوای اهدافشان به مفاد کدهای جهانی اخلاقی گردشگری نیز توجه داشته باشند زیرا که از این مفاد می توان در جهت استاندارد سازی برنامه ها و هم چنین بالا بردن کیفیت اساسنامه ی بلند مدت پیشرفت شهر کمک بسزایی داشته باشد. هم چنین استفاده ی ترکیبی از منابع علمی و چند بعد نگری در تامین لوازم اقتصادی،فرهنگی و زیر ساختی در دستور کار خود قرار دهندچراکه این همان سیاست های مسئولین منطقه ای کشورهای توسعه یافته است.
