ضرورت ارتقاء و تبدیل شبکه بهداشت و درمان شهرستان میانه به دانشکده علوم پزشکی و خدمات بهداشتی و درمانی

شنبه ، 25 آبان 1392  - دکتر بهزاد نجفی - دکترای داروسازی

دکتر بهزاد نجفی از محققین و پژوهشگران علوم پزشکی و دارویی سطح کشور است که تألیف و تدوین 11 جلد کتاب و چاپ 57 مقاله را در مجلات علوم پزشکی کشور در رزومه و کارنامه خود دارد و هم چنین دوره کوتاه مدت مدیریت MBA  دارویی و مدیریتی شرکت های بین المللی در بخش سلامت را گذرانده و تحقیقات و تألیفاتی نیز در حوزه مدیریت و حقوق سلامت و اقتصاد بهداشت و درمان از ایشان موجود است که بعضی از کتابهای تالیفی ایشان بعنوان منبع درسی در دوره های باز آموزی دانشگاههای علوم پزشکی کشور تدریس می گردد وی به مدت 2 سال مربی دفاع ش . م . ر . آموزشگاه بهداری شهید فیاض بخش تبریز در سالهای 1367 – 1368  و مربی آموزشگاه بهیاری  شهرستان میانه ( وابسته به دانشکده پرستاری و مامائی تبریز ) در سالهای 1372  تا 1374  و همچنین مشاور امور پزشکی و بهداشتی ودرمانی فرمانداری میانه در سالهای 1371  لغایت 1373  و کارمند رسمی شبکه بهداشت و درمان در سالهای 1371  الی 1382  بوده است و هم اکنون نیز کارآموز کانون کارشناسان رسمی دادگستری در رشته بهداشت و درمان و سم شناسی شهرستان تبریز می باشد.

در پی مسائل و مشکلات و نواقصات مربوط به کیفیت و کمیت خدمات بهداشتی ودرمانی در شهرستان میانه و بحث هایی از قبیل راه اندازی دستگاههای CT اسکن و MRI  و غیره و هم چنین مسائل استخدامی پرسنلی مربوط به بیمارستان و تجهیز هر دو بیمارستان و مسائلی از این قبیل که از طرف بعضی از نویسندگان و منتقدان در روزنامه های محلی درج شد و حساسیت و واکنشهای مثبتی را نیز از طرف نمایندگان محترم شهرستان بدنبال داشت ، لذا ایشان مقاله ای در نقد وبررسی و راهکارهای برون رفت از این مشکلات را تقدیم نشریه قافلان نموده اند که به شرح زیر به استحضار خوانندگان گرامی می رساند تا چه مقبول افتد و چه در نظر آید.

*******************

مدیر مسئول و سردبیر محترم نشریه وزین قافلان

با سلام، احتراماً در چند ماه اخیر در محافل علمی و روزنامه های محلی شهرستان میانه مقالاتی در مورد کیفیت و کمیت خدمات بهداشتی و درمانی شهرستان میانه و مسائلی از قبیل راه اندازی و تجهیز ابزارهای پیشرفته تشخیصی و درمانی نظیر MRI  و CT  اسکن و غیره مطرح می شود که متأسفانه گاهی هم افراد کارشناس وغیرکارشناس هم از روی دلسوزی در این مورد نظر می دهند و مقالات و پیشنهاهایی را هم در این مورد مطرح می کنند .که بسی مایه خرسندی است که بدینوسیله همشهریان و مسئولان مربوطه به فکر پیشرفت های درمانی و بهداشتی و بخش سلامت جامعه خود هستند و از طرفی نمایندگان محترم نیز در این مورد حساسیت ها و فعالیت هایی نیز داشته اند و از مسئولان رده بالای وزارت بهداشت و درمان توقعاتی دارند که جای تقدیر و تشکر است. ولی مشکلی که در اینجا وجود دارد این است که هیچکدام از این پیشنهادات اساسی و ریشه ای و علمی نبوده و فقط بعنوان مسکن و تسکین دهنده موقتی قضیه مطرح است و بایستی مسائل مربوطه به طور ریشه ای حل شود و مشکلات چندین ساله قبلی سیستم سلامتی شهرستان میانه با این قبیل پیشنهادات هرگز حل نخواهد شد بلکه از نظر کارشناسی و نظر علمی زمانی این مسئله حل خواهد شد که آن مهم عبارت است از:

ارتقای سطح علمی و جایگاه مدیریتی شبکه بهداشت و درمان میانه و به تبع آن ارتقاء درجه اعتبار آن از سوی مسئولان وزارت خانه بهداشت و درمان و بالاخره تبدیل شبکه بهداشت و درمان شهرستان میانه به دانشکده علوم پزشکی و خدمات بهداشتی و درمانی منطقه شهرستان میانه.

حال سئوال این است که این دانشکده علوم پزشکی بودن چیست و این دیگر چه نوع مقوله و صیغه ای است ؟

آنان که در سیستم های بهداشتی و درمانی کار می کنند مستحضر هستند که سیستم مدیریتی در وزارت بهداشت و درمان با سایر وزارتخانه ها فرق اساسی دارد یعنی وزارت بهداشت اختیارات خود را پس از تشکیل وزارت بهداشت ودرمان و آموزش پزشکی در سال 1364و جدا شدن بخش آموزشی از بدنه وزارت علوم وقت، به استان ها ودانشگاه ها و دانشکده های علوم پزشکی منطقه تفویض کرده واختیارات بسیار وسیعی هم به آنها اعطا کرده بطوری که رئیس دانشگاه مربوطه هم زمان قائم وزیر در استان نیز محسوب شده و نقش مدیر کل خدمات بهداشتی و درمانی را هم بعهده دارد یعنی رئیس دانشگاه هم نقش مدیر کل آموزشی را دارد و هم نقش مدیر کل خدمات بهداشتی ودرمانی منطقه و هم قائم مقام وزیر در استان است ! یعنی دارای اختیارات بسیار ویژه است که این مسئله در هیچ کدام از وزارت خانه دیده نمی شود و از نظر سلسله مراتب اداری دانشکده های علوم پزشکی و خدمات بهداشتی و درمانی منطقه بعد از دانشگاههای علوم پزشکی استان قرار دارند وبالا خره شبکه های بهداشتی ود رمانی شهرستان ها در آخر قرار می گیرند که اختیار و اعتبار و بودجه کمی نسبت به هر دوی آنها دارند . یعنی تمامی امورات بهداشتی و درمانی و مسائل مربوط به بخش سلامت در وزارت بهداشت ودرمان از طریق دانشگاههای علوم پزشکی و یا دانشکده های علوم پزشکی منطقه هدایت و رهبری و مدیریت می گردد.

در تبیین این ارتقاء و ترمینولوژی مربوطه و پیشنهادی ، همین قدر کافی است که به اطلاع خوانندگان عزیز نشریه برسانیم که نسبت ارتقاء جایگاه شبکه بهداشت و درمان به دانشکده علوم پزشکی و خدماتی وبهداشتی منطقه مثل نسبت تبدیل شدن فرمانداری شهرستان به معاونت استانداری و فرمانداری ویژه شهرستان مربوطه است وبه آن شباهت دارد . پس ملاحظه می شود که با این تبدیل شدن اعتبارات و منابع مالی هنگفتی به سوی شهرستان میانه سرازیر می شود و دست مدیر مربوطه در کارهای بخش سلامت بازتر می شود و گرنه با تغییرات پی در پی مدیر شبکه بهداشت و درمان مشکل حل نخواهد شد پس ملاحظه می شود که بایستی جایگاه مدیریتی شبکه بهداشت و درمان اتقاء یابد ، تا نواقصات و مشکلات حل شود . حال این ارتقاء جایگاه چه تبعات و منافعی برای شهرستان خواهد داشت در سطور بعدی ملاحظه خواهید فرمود . که با تأسیس دانشکده علوم پزشکی و پیراپزشکی و دانشکده پرستاری و مامائی  دولتی ، پذیرش 5-6  رشته در این دانشکده با توجه به امکانات آموزشی شهرستان بدنبال خواهد داشت و تأسیس بیمارستان جدید وپذیرش بیماران تخصصی از شهرستان های مجاور و خرید و راه اندازی دستگاههای پیشرفته نظیر  MRI  و سی تی اسکن و جذب پرسنل جدید و غیره از آن جمله اند یعنی با ایجاد دانشکده علوم پزشکی و خدمات بهداشتی و درمانی شهرستان میانه ما بطور مستقیم با خود وزارت بهداشت و درمان هم طرف حساب خواهیم شد.

فکر و اندیشه اولیه تأسیس دانشکده علوم پزشکی و پیراپزشکی به زمانی بر می گردد که اینجانب در سال 1371  قرار بود طرح توزیع نیروی انسانی خود را بعنوان هیئت علمی در دانشکده علوم پزشکی و دانشکده پرستاری و مامائی تازه تأسیس مراغه انجام دهم که بدلایلی منصرف شده و جهت خدمت به شهرستان میانه اعزام شدم و پس از شروع بکار در شبکه بهداشت و حکم مشاورت امور پزشکی فرمانداری میانه پیشنهاد این تجربه و ارتقاء را به ایشان مطرح کردم بطوری که حتی فرماندار وقت در سال 1372  به بهانه کمک مالی پزشکان شهرستان میانه به تأسیس دانشگاه پیام نور ، پزشکان میانه را جهت افطاری دعوت کرده و پزشکان فهیم و پیشکسوت شهرستان پس از کمک مالی به تأسیس دانشگاه پیام نور که با حضور نمایندگان وقت و سایر مسئولان همراه بود، با صحبت های خود در باره مکانیسم و انگیزه تأسیس دانشگاه های پیام نور و بطور غیرمستقیم دانشکده علوم پزشکی صحبت ها وبحث هایی را مطرح کردند که متأسفانه بعدها این قضیه بطور جدی از سوی مسئولان پیگیری نشد و موضوع به بوته فراموشی سپرده شد وبدبختی و جای تأسف اینجا است که بعد از مراغه، شهرستان های اهر و خلخال و اخیراً حتی سراب تبدیل به دانشکده علوم پزشکی شدند که امکاناتشان بسیار کمتر از شبکه بهداشت و درمان میانه بوده است و هر کدام در 5 و 6 رشته دانشگاهی علوم پزشکی دانشجو پذیرش می کنند و امکانات بیمارستانی شان بیشتر از میانه شده است بدلیل آموزشی بودنشان وزارت بهداشت و درمان مجبور است پزشکان متخصص بیشتری به آنها اعزام کند وامروز و فردا هم صاحب دستگاههای پیشرفته، سونوگرافی، CT اسکن و MRI  هم خواهد شد چرا که آنها دیگر شبکه بهداشت و درمان نیستند که حتی پرسنل و پزشکان شاغل در بیمارستان شبکه بهداشت و درمان میانه بدلیل بودجه ودرآمد کم کارانه هایشان دیر به دستشان می رسد.  شبکه بهداشت و درمان شهرستان میانه د رسالهای 1372  الی 1375  دارای آموزشگاه بهیاری وابسته به دانشکده پرستاری و مامائی دانشگاه علوم پزشکی تبریز بود وبنده هم چندسالی افتخار تدریس در آن را داشته ام و بیمارستان امام خمینی میانه کم کم به سیستم آموزشی بودن هم عادت می کرد که آن را هم برچیدند و آن موقع بهترین زمان برای پیگیری این قضیه بود که متأسفانه انجام نشد.

پس درد و مشکل ما فعلاً بودن و یا داشتن MRI  و CT اسکن و دو بیمارستان و یا چند بیمارستان داشتن نیست، اینها خودبخود حل خواهند شد و در مقابل این تبدیل شدن رقمی بیش نیستند که ما به آن دل خوش کنیم و پرسنل زیادی از این طریق جذب این سیستم خواهند شد و ما پزشکان دلسوز و متخصص و حاذق زیادی در این شهرستان داریم که با این طرح نبایستی حتی یک بیمار جهت اعمال جراحی به سایر شهرها اعزام شوند . امکانات نرم افزاری و بهداشتی ودرمانی و نیز جمعیت شهرستان میانه از شهرهای یاد شده بالا که ارتقاء سیستم یافته اند بسیار بسیار بیشتر است اگر مسئولان قبلی در این مورد هر کدام سنگ روی سنگ می گذاشتند الان ما صاحب 2 بیمارستان بسیار مجهز بودیم و بنده صراحتاً به این مسئله واقف هستم که ما توانایی این کار را داشتیم و داریم و با همکاری پزشکان حاذق و مسئولین مربوطه و نمایندگان محترم حل خواهد شد.

با همه ارادتی که به مردم و مسئولین دارم باید قبول کرد که توانایی پرسنلی شبکه بهداشت ودرمان و امکانات و تجهیزات که نمایندگان قبلی و مسئولین مربوطه اخذ نموده اند بسیار بیشتر از این شرایط موجود است با توجه به تحقیقات نگارنده در صورت تأسیس دانشکده علوم پزشکی وپیراپزشکی ودانشکده پرستاری و مامایی که شهرهای مراغه و اهر و خلخال و سراب! صاحب آنها هستند این شهرستان توانایی پذیرش دانشجو در 5 و 6 رشته علوم پزشکی را داراست و از نظر اقتصاد بهداشت و درمان اثرات هزینه – اثر بخشی و هزینه – منفعت آن سنجیده شده است و تا سیستم فعلی شبکه ای موجود برقرار است بدلیل کم بودن امکانات بودجه ای و مراتب اداری هیچکدام از این نواقصات موجود حل نخواهد شد.

در خاتمه  اینکه مسئولان محترم مربوطه، بایستی انرژی و جدیت و پشتکاری خود را مصروف این موضوع فوق الذکر کنند که داشتن این سیستم گسترش شبکه بهداشت و درمان شهرستان میانه منافع بسیار بسیار مطلوبی در این شهرستان در حوزه سلامت خواهد داشت که البته این مسائل قدری زمانبر بوده و صبر و حوصله از طرف مردم وبیماران و سایر افراد درگیر در این کار نیاز خواهد داشت و لازم به ذکر است تا آنجائی که بنده اطلاع دارم هر دو نماینده محترم فعلی اقدامات و کارهای مثبتی هم دراین راستا انجام داده اند که از دیدگاه مردم فهیم شهرستان میانه بدور نمانده است.

مزایای طرح:

- افزایش توانایی جذب واستخدام پرسنل از سوی مسئولان دانشکده علوم پزشکی

- سرازیری اعتبارات و بودجه زیاد به سوی این شهرستان نسبت به حالت قبلی

- افزایش سهمیه پزشکان متخصص در این شهرستان

- ارتقاء جایگاه علمی پزشکان متخصص و مدرس بعنوان هیئت علمی

- خرید و تجهیز امکانات بیمارستانی پیشرفته نظیر CT اسکن و MRI  و غیره

- جلوگیری از اعزام دانشجویان رشته های پرستاری و مامایی و پیراپزشکی به سایر شهرستان ها

- حل مسئله پرداخت کارانه پرسنل بیمارستان

- ایجاد و تأسیس بیمارستان های تخصصی جدید

- سایر موارد.