ایت الله سید کاظم حسینی میانجی
ایت الله سید کاظم حسینی میانجی فرزند مرحوم آقامیرحسن در ۱۳۱۱ ش در روستای گونلو از توابع شهرستان میانه متولد شد. در کودکی پدر خود را از دست داد و به ناچار به روستای پورسخلو، نزد دایی خود مرحوم آخوند حسینعلی احمدی پدر آیت‌الله احمدی میانجی رفت و در محضر وی به فراگیری خواندن و نوشتن پرداخت.
در ده سالگی به میانه رفت و در خدمت آیت‌الله آقا میرزا ابومحمد حجتی، مقدمات علوم اسلامی را فراگرفت. بعد از دو سال تحصیل در میانه، به قم مهاجرت کرد و تحصیلات حوزوی خود را در حوزه‌ی علمیه‌ی قم ادامه داد (اباذری، ۲۳۵). در قم مطول را از آیت‌الله مشکینی فراگرفت و کفایتین را نزد آیات مجاهد تبریزی و سلطانی طباطبایی آموخت و سپس به فراگیری خارج فقه و اصول پرداخت.
خارج مکاسب را از محضر آیت‌الله حجت کوه‌کمری فراگرفت و بحث الفاظ را از محضر امام خمینی آموخت. سپس در دروس خارج فقه و اصول آیات عظام: بروجردی، محقق داماد و گلپایگانی حاضر شد. (آرشیو مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ۷۴). وی مبارزات سیاسی خود را همگام با نهضت اسلامی حضرت امام در خرداد ۱۳۴۲ آغاز کرد و با ایراد سخنرانی‌ها و نیز صدور اعلامیه‌ها همراه با دیگر روحانیون به افشاگری علیه رژیم پهلوی پرداخت.
وقتی حضرت امام به ترکیه تبعید شد، رژیم سعی کرد تا با قطع شهریه‌ی حضرت امام به طلاب، با نفوذ معظم‌له مقابله نماید، ولی روحانیون مبارز که از این موضوع اطلاع داشتند، با انتخاب دو نفر از هر شهرستان آنان را مأمور تقسیم شهریه‌ی امام به طلاب کردند که سید کاظم حسینی میانجی همراه با میرزا احمد حسینی میانجی مأمور تقسیم شهریه‌ی امام در شهر میانه شد.
رژیم پهلوی که این اقدام روحانیون را برنمی‌تابیدایت الله حسینی میانجی را به این بهانه دستگیر و مورد اهانت و بازجویی قرار داد و تنها پس از اخذ تعهد ـ که نباید اقدام به چنین کاری بکند ـ او را آزاد کرد (اباذری، ۱۷-۱۱۶). در مهرماه ۱۳۴۴، در پی تغییر تبعیدگاه امام از ترکیه به عراق، همراه با برخی از فضلای آذربایجانی حوزه‌ی علمیه‌ی قم، با صدور اعلامیه‌ای نگرانی خود را از تداوم تبعید امام، اعلام کرد (همان، ۱۱۷).
وی در طول نهضت اسلامی، به مبارزات خود با رژیم پهلوی تداوم داد و به خاطر این گونه فعالیت‌ها، بارها توسط ساواک احضار و بازداشت شد که از جمله می‌توان به بازداشت ایشان در خرمشهر اشاره کرد. ساواک خرمشهر بعد از دستگیری، او را به تبریز منتقل کرد و در تبریز تحت بازجویی‌قرار گرفت، ولی مدتی بعد آزاد شد (آرشیو مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ۷۴).
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، ابتدا از سوی امام خمینی برای رسیدگی به امور شهرستان‌های اهواز و کاشمر اعزام شد و سپس در ۱۳۵۹ به سمت امام جمعه‌ی آباده منصوب شد. در ۱۳۶۰به سمت امام جمعه‌ی سراب انتخاب شد (اباذری، ۱۱۶) و در سال ۱۳۶۱ با حکم حضرت امام، به عنوان نماینده‌ی امام و امام جمعه‌ی شهر خرم‌آباد انتخاب گردید (صحیفه‌ی نور، ۲۲/۳۲۷).
وی در دوران جنگ تحمیلی، با حضور مستمر در جبهه‌های نبرد حق علیه باطل و نیز ارائه‌ی کمک‌های مادی و معنوی به رزمندگان، در سنگر مبارزه با رژیم متجاوز عراق فعال بود. ایشان در کنار سمت‌های دینی‌ـ اجرایی، به تدریس علوم دینی و تألیف آثار علمی نیز اهتمام دارند که از آن جمله می‌توان به اصلاح یک جلد از کتابنامه‌ی دانشوران اشاره کرد.
