(بررسی و نقد نشریات در سطح شهرستان میانه ) - قسمت دوم

 (بررسی و نقد نشریات در سطح شهرستان میانه ) قسمت دوم

حقیقت انسان به آنچه اظهار میدارد نیست

 بلکه حقیقت او نهفته در آن چیزی است که از اظهار آن عاجز است،

بنابراین اگر خواستی او را بشناسی نه به گفته هایش

بلکه به ناگفته هایش گوش کن!

در قسمت اول نقد و بررسی نشریات محلی در سطح شهرستان میانه به موضوعاتی اشاره شد که شاید جای حرف بسیار داشت اگر نخواهیم یک نگاه تعارف گونه به قضیه داشته باشیم، واقعیت امر این است که مطبوعات محلی در شهرستان میانه، به جای پیشرفت یک سیر قهقرایی داشته اند و روز به روز ضعیف تر و با پسرفت بیشتر منتشر شده اند.

مهمترین مشکلی که بسیاری از نشریات به آن می پردازند، مسائل مالی است و یا اینکه توزیع مناسب نیست و اخیرا هم که گرانی کاغذ به آن افزوده شده ... حال باید پرسید وضعیت نشریات با این توصیفات به کدامین سو جهت پیدا خواهد کرد آیا نشریه ای که هزینه های خود را صرفاً از طریق تبلیغات و هزاران راه دیگر تامین میکنند میتوانند سخنی به درد بخور و قابل تامل در میان این باکس های تبلیغ جای دهد آیا به راستی میتوان نام نشریه را بر این بروشور تبلیغاتی گذاشت ؟ مشکل کار از کجاست ؟ آیا حمایت از نشریات و روزنامه های محلی صرفا هنگامی آغاز میشود که نشریات دنباله رو اهداف و سیاست های ساپورت کننده مالی باشند ؟ و یا برعکس این نشریات خواهند بود که به دنبال این افراد و اشخاص خواهند دوید ؟  آیا صاحب امتیاز یا مدیر مسئولان نشریات به هر قیمتی که شده حاضرند از اهداف مقدس و مردمی خود دست بکشند ؟ پس این همه سختی و مشقت در طی این سالها برای چه بود است ؟

اما جدای از این مشکلاتی که هست، دوست دارم وارد حوزه دیگری شویم و مسائل و معضلات نشریات محلی را از درون خودشان ببینیم. مطبوعات محلی ما فراتر از آن قضیه آگهی های دولتی و توزیع و ... مشکل دارد. خیلی صریح حرف هایم را بگویم. چون همیشه این تعارفات وجود دارد که مثلا ما هم صنف هستیم و نباید هم صنف را نقد کنیم و خوب نیست این حرف ها و این درد و دل ها بیرون برود و مبادا به گوش کسی برسد و ... . اما نه! بنظره این بنده حقیر حوزه ی ما بسیار متفاوت با حوزه های دیگر است. مطبوعات به دلیل ارتباط تنگاتنگی که با توسعه و سرنوشت یک جامعه دارد باید بی رحمانه نقد بشوند ، چه بسا نقد باعث پیشرفت و برطرف ساختن اشکالات و ایرادات نشریات شود البته جای این صحبت ها اینجا نبود چرا که افراد آگاه و مطلع باید بخوبی این موضوعات را درک کنند و به مخاطب و خواننده خود اجازه نقد را بدهند که متاسفانه  عدم وجود نهادهای صنفی روزنامه نگاری در شهرستان میانه مانند خانه های مطبوعات قوی و پی گیر مسایل صنفی روزنامه نگاران  باعث شده این رسالت بر دوش مردمان و افراد فعال و یا به نوعی علاقمند به حوزه فرهنگی بیوفتد و این موضوعی است که مسئولینی که حوزه فعالیت آنها مرتبط با این بخش است تاکنون به آن نپرداخته اند .

 نشریات محلی رسالت خاص خود را دارند شفاف سازی و ایجاد فضایی که در آن فضا قدرت آگاهی بخشی و نقادی به بالاترین میزان  و بی عدالتی و فساد در حوزه‌ی تسلط آن نشریه به حداقل برسد که بنظر من هنوز این موضوعات  نتوانسته به حد مطلوب خود در شهرستان میانه برسد.  در کنار این موضوعات نشریات موظفند بر طبق مجوز های اخذ شده فعالیت خود را از حد و مرز قانونی فراتر نبرند و نقض قانون کنند چرا که نشریه ای که برای مثال مجوز فعالیت سیاسی ندارد نمیتواند به مسائل سیاسی شهر ورود پیدا کند . رسالت نشریات و در کل رسانه ها ازمیان برداشتن مشکلات و معضلات اجتماعی مردم و ایجاد پیوند و ارتباط قوی میان مردم و مسئولین میباشد . و مطمعناً زیباترین و جامع ترین کارکرد نشریات محلی این است که تمام طبقات و اقشار جامعه توجه کند و همینگونه نشریات باید به گونه‌ای ذائقه‌ی‌ اجتماع را جهت دهی کنند،که در سبد خرید هر خانواده‌، نشریات جایگاه تثبیت شده ای داشته باشند و اگر امروز شاهد عکس این موضوع هستیم مطمعناً یک جای کار ما میلنگد ...

 درپایان  فقط می خواهم این را بگویم که پاسداشت از فعالیت خبری این نیست که مراسمی بگیری و جمله ی «بنویسید خبرنگار بخوانید عاشق »را پشت سرت بزنی. بهترین پاسداشت خبرنگار  این است که روزنه های اطلاع رسانی را بر او نبندی، اگر نقدی بر عملکردت داشت سریع برآشفته نشوی و او را متهم به سیاه نمایی نکنی ...

ادامه دارد ...