نظراتی در مورد مطلب کاربر محترم طیطه جون در مورد اعلامیه های متوفایان بر روی در و دیوارهای شهر میانه

ناراحت نیستین از این وضع شهرمون؟ آقای شهردار کدوم پیگرد قاونونی ؟؟؟؟؟؟

http://www.miyanali.com/tite/42

«تصاویر بالا به نقل از کاربر محترم طیطه جون می باشد»

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

و اما نظر تحقیقی بنده به مطلب کاربر محترم طیطه جون

با تشکر از مطلب به جا و شایسته کاربر طیطه جون، در مورد چسباندن اعلامیه های اشخاص فوت شده بر روی در و دیوارهای شهر که یکی از دغدغه های خاطر اینجانب و شاید هر شهروند محترمی که در این شهر و یا هر شهر دیگری که زندگی می کند نیز بوده و می باشد. در ادامه ی نظرات دوست عزیزمان آقای حسینی مقدم باید عرض کنم که برای یک حرکت و تغییر:
- در درجه ی اول باید آموزش داده بشه چرا که همیشه تحقیقات نشون داده که آموزش و یاد دادن به دیگران در جهت حرکتی مهم و مثبت، کارساز بوده و تا آموزشی در کار نباشد و راه و رسم یک چیز را به کسی یاد ندهند، جوابی هم دریافت نخواهد شد مثل تحصیلات که اگر کسی آن را به ما یاد نمی داد، الان سواد نداشتیم و یا اگر کسی رایانه رو به ما آموزش نمی داد، الان این همه پیشرفت در کار سایتی نداشتیم و خیلی موارد دیگر.
- در درجه ی دوم، باید اطلاع رسانی بشه به هر شکل ممکن چه از طریق رسانه های خبری، نشستهای مردمی مثل نماز جمعه ها، مساجد، دانشگاه ها، مدارس و خلاصه اینکه هر جایی که اجتماعی در آن باشد ولی این هم مهمه که چه کسانی باید موضوعی را به دیگران انتقال بدهند؟! همه ی ما می دانیم که گفتار اشخاص برتر و عالم مثل علما، اساتید دانشگاه ها، معلمین، فعالان خبری در عرصه خبرنگاری، اداره ی فرهنگ و ارشاد اسلامی و بسیاری از شخصیتهای برتر دیگر، بسیار اثرگذار خواهد بود.
- در درجه ی سوم، بهتر است فعالان چاپ و انتشار اعلامیه ها در هر شهر، از چاپ اعلامیه های اضافه مثلا اعلامیه های افراد و دوستانی که از اعضای درجه یک متوفی نمی باشند، ممانعت بعمل آورند(بهتر است اعضای درجه یک، فقط نامشان در اعلامیه چاپ شود)؛ لذا چاپ اعلامیه ها هم بهتر است با ارائه ی مجوز چاپ از طرف یک نهاد مسئول مثلا شهرداری یا هر نهادی که مجوز کفن و دفن صادر می کنند، انجام گیرد چو ن به این طریق، از چاپ اعلامیه برای افراد غیر از خانواده ی متوفی، ممانعت بعمل می آید.
- در درجه ی چهارم بهتر است اعلامیه ها را به همان تابلوهای جلوی هر مسجد نصب کنند تا مردم از فوت یک شخص باخبر بشوند ولی به این شرط که از روز سوم به بعد(از درگذشت شخص متوفی)، خادمان مساجد آنها را از محل نصب بردارند تا جا برای برای اشخاص دیگری که در روزهای بعد از دنیا می روند، باز بشود.
- در درجه پنجم بهتر است که یک مسجدی رو برای اجرای مراسمات مذهبی و دینی در نظر بگیرند که از همه بزرگتر است و می شود در یک روز برای چندین عزیز از دست رفته، مراسم مشترک برگزار کرد. مثلا مسجد جامع شهر. این مورد هم چندین مزایا دارد از جمله اینکه علاقمندان می توانند زیارتی هم در مرقد مطهر امام زاده اسماعیل بعمل آورند و دیگر اینکه کسانیکه با اتومبیل در رفت و آمد هستند، می توانند وسیله ی نقلیه ی خود را در محوطه ی بزرگ این مکان، پارک کنند ولی توصیه می شود که حدالامکان از آوردن وسیله ی نقلیه، خودداری کنند.
- در درجه ی ششم، بهتر است اشخاص خاصی برای نصب این اعلامیه ها در نظر گرفته بشود مثلا همان دفاتر چاپ و انتشار که علاوه بر داشتن مجوز، کارت شناسایی هم داشته باشند که برای این کار هم دستمزدی برای آنها در نظر بگیرند.
- در درجه ی هفتم بهتر است مراسم هفتم و چهلم را از مساجد حذف کنند تا نیازی به چسباندن دوباره ی اعلامیه نباشد. و یا حداقل راه ممکن این است که در همان روز اول مراسم قید کنند که هفتم و چهلم شخص متوفی، در نزدیکترین مسجد محل زندگی اش برگزار خواهد شد تا بلکه به این صورت مساجد دیگر هم بدون فعالیت نباشند(البته بیشتر نظر من برای مورد هشتم می باشد که ذیلا عرض می کنم).
- در درجه ی هشتم، خانواده های متوفی می توانند مراسم هفتم و چهلم را در مسجد گلزار مومنین برگزار کنند و یا میشود مسجد دیگری به این منظور در گلزار مومنین ساخت، تا هرکسی مایل باشد در همان محل گلزار مومنین، برای ادای احترام و تسلی خاطر بازماندگان، حضور بهم رسانند. این مورد چندین مزایا دارد و آن اینکه هم مراسمات مشترک برگزار می شود(در صورت داشتن چندین مراسم) و هم اینکه همان جا هم میثاقی با عزیز از دست رفته انجام می گیرد که باعث تسلی خاطر بیشتر بازماندگان می شود.
- در درجه ی نهم، بهتر است برای سالگرد متوفی نیز، خانواده های خود متوفی و یا هرکسی که از دوستان و آشنایان که مایل برای شرکت در مراسم باشند، بدون چاپ اعلامیه، در همان سر مزار شخص متوفی حضور به هم رسانند.
- در درجه ی دهم هم برای مورد سالگرد می شود از طریق اس ام اس اقدام کرد، که این مورد میشه از طریق خانواده ی متوفی برای آشنایان و دوستان خودشان انجام بگیرد.

البته اینها نظرات بنده بودند که سالها روی این موضوع فکر کرده ام ولی بهترین راه ممکن این است برای حذف مراسم هفتم و چهلم شخص متوفی از مساجد داخل شهر اونم به روش در حال حاضر، بهتر است علمای محترم محاسبات و حدود آن را مشخص کنند تا باعث خدشه دار شدن ذهنیت بازماندگان نباشد.

البته جا دارد از منظر روان شناسی هم به این موضوع نگاه کنیم که چسباندن بیشتر اعلامیه ها در سطح شهر اونم بر در و دیوارهای شهر، باعث میشه بسیاری از افرادی که سطح اضطرابشان بالاست، دچار حمله های خاص بشوند مثل حملات پانیک( اختلال اضطراب رُعبی یا همان وحشت) چراکه بسیاری رو من داشته ام که به خاطر همین اعلامیه ها، دچار مشکلات روانی شده اند که الان هم تحت درمان هستند. هم اینکه صاحب شهری خواهیم بود که میشه بر در و دیوارهای آن شاهد نقاشی ها و یا نقش و نگارهای رنگین با سازه ها و نماهای خاص و دلنشین باشیم و این باعث میشه روحیه ی شادی در کودکان، نوجوانان، جوانان و بزرگترها، افزایش پیدا بکنه و امید به زندگی را بیشتر کنه چرا که به قول زیگموند فروید(پدر علم روان تحلیلی): انسانها از درد گریزانند و گرایش به عشق و زندگی دارند.

با احترام...علیرضا نصیرزاده