ستایشی برای دوستانِ خبرنگارمان و پیشنهادی برای فعالان سایبری
17 مرداد روز خبرنگار گذشت ؛ روزی با حداقل تبریکات از جانب افرادی که عمده ی شهرت و شناسایی شان به عامه ی مردم از طریق همین خبرنگاران بوده است _صرف نظر از خدماتِ کرده و نکرده شان_ .
حال تبریک گفتن یا نگفتن زیاد مهم نیست، مهم انگ نزدن است.نزدن انگ مزدوری، نزدن مارک قلم فروشی، نزدن تهمتِ خیانت.مهم درک کردن خدمت بدون منت اصحاب خبر هست، مهم فهمیدن این نکته هست که خبرنگاران با کمترین اغماضی قلم می نگارند.
آیا جواب خدمت صادقانه گذاشتن زیر رگبار نامهربانی هاست؟آیا پاداش زیر آفتاب ماندن ها،زیر برف و باران خبر تهیه کردن ها آماج شدیدترین حمله ها بودن است؟مسئول عزیز فکر نمی کنید گاهی از دایره انصاف خارج می شوید؟
دوستان عزیز کاش به برکت این عید فرصتی برای دور هم جمع شدن خبرنگاران و فعالان سایبری پیش می آمد به خاطر زدون کدورت خاطرهای خواسته و ناخواسته ای که از هم پیش آمده تا لااقل فرصت سوءاستفاده از فرصت طلبانِ مغرض گرفته شده و همدلی ها بیشتر از قبل شود.
از ته دل و با صمیمانه ترین واژه ها _و البته با تأخیر یک روزه_ این روز را به خبرنگاران شهرمان ؛ چه خبرنگاران رسانه های مکتوب و چه خبرنگاران سایبری تبریک می گوییم.
پ.ن: این یادداشتِ پر ایراد ستایشی بود از زحمات دوستان خبرنگارمان که بی وقفه برای رسیدن به آرمانشهرمان تلاش می کنند.موفق و سربلند باشید.
