کاظم رجبی قوی ترین مرد جهان اهل میانه

این مطلبو به درخواست اقای مختاری از اینترنت سرچ کردم.از یه سایته انگلیسی که نمیدونم معتبره یا نه ولی از نظر من که همش درسته.در پایین هم ترجمش رو گذاشتم.فکر کنم پسوند فامیلیش هم مربوط به روستای کلوچه باشد.

اینم یه فایل http://aks98.com/images/gs1f4wevg5hx4sl9bkr.pdf         :pdf

البته من ترجمشو یه کم دستکاری کردم اگه تونستین متن انگلیسی رو بخونید

Kazem Rajabi Golojeh
Born:    23.07.1977, Maineh
Resident of:     Iran
Sport:    Powerlifting

Nominee 2007 - Laureus World Sportsperson of the Year with a Disability

Iran"s superb powerlifter Kazem Rajabi Golojeh created two new world records during 2006 in the super heavy 100kg-plus category. He first lifted a massive 255kg in the IPC Powerlifting World Championships in South Korea in May. Then he improved on that with 255.5kg at the FESPIC Games in Kuala Lumpur, Malaysia in October.

Kazem became disabled due to polio when he was just two-years-old. In 1993 he began body building to strengthen his feet and in 1995, when he was 18, he was encouraged by friends to try powerlifting and he instantly knew he had found his vocation. Kazem, who married in 2005, is now preparing himself for the Beijing 2008 Paralympic Games.

Kazem"s results have attracted the attention of the Iranian people, non-disabled as well as disabled. He has become an example to the nation and teaches other Iranian athletes with a disability.

He has participated in many sporting activities where he teaches humbleness to Iran"s new generation of athletes with a disability and asks them to think of some important issues instead of their disability.

He is an important and popular member of the Iranian national powerlifting team.

 کاظم رجبی گلوجه
متولد : 1977/07/23 ، میانه
دستیار : ایران
ورزش : وزنه برداری

نامزد 2007 -- Laureus Sportsperson جهانی از سال با معلولیت

 powerlifter عالی ایران  کاظم رجبی گلوچه   2رکورد جهانی جدید در سال 2006 در رده فوق سنگین 100kg بعلاوه آفریده است. او اولین بار 255kg را در مسابقات قهرمانی وزنه برداری  جهانی IPC کره جنوبی در می  برداشت. بعد از آن او در با 255.5kg در بازی های FESPIC در کوالالامپور ، مالزی در اکتبر بهبود یافته است.

کاظم به علت فلج اطفال زمانی که او تنها دو ساله غیر فعال شد. در سال 1993 وی شروع به تقویت پا و ساختمان بدن خودکرد  و  در سال 1995 ، زمانی که او 18 ساله بود ،  دوستانش او را تشویق به تلاش وزنه برداری کردند.و او بلافاصله می دانست که او حرفه اش پیدا شده است. کاظم ، که در سال 2005 ازدواج کرد ، اکنون خود را آماده  برای پارالمپیک 2008 پکن میکند .

نتایج  کاظم  جلب توجه مردم ایران کرده اند ، معلولیت اومحدودیت نیست. او تبدیل شده است به نمونه کشور و مدرس ورزشکاران ایرانی دیگر معلول.

او در فعالیت های ورزشی بسیاری شرک میکند تا تواضع به نسل جدید پهلوانان ایران  بیاموزد  و از ورزشکاران با معلولیت  درخواست میکند ازآنها که بجای فکر کردن به معلولیت عناوین و قهرمانی بدست اورند.
او عضو مهم و محبوب تیم ایران ملی وزنه برداری است.

یه مصاحبه:

درست در هنگام رقابت‌های المپیك پكن و در روزهایی كه در ایران خیلی‌ها حسرت عدم حضور حسین رضا‌زاده، قوی‌ترین مرد جهان را در این رقابت‌ها می‌كشیدند، یك ورزشكار از شهر میانه باوجود آسیب‌دیدگی در سكوت سالن وزنه‌برداری، روزانه ده‌ها تن وزنه را روی سینه‌های خود می‌كشید تا بتواند در پارالمپیك پكن، علاوه بر دفاع از عنوان قهرمانی خود در المپیك 2004 آتن، ركورد دنیا را جابه‌جا كند.

   كاظم رجبی در همان زمان پیش از اعزام نیز بارها در مصاحبه‌هایش از ركوردشكنی سخن می‌گفت، ولی هیچ‌گاه از اینكه می‌خواهد قوی‌ترین مرد جهان باشد، سخنی نگفت. تا اینكه در سالن محل برگزاری رقابت‌های وزنه‌برداری در پكن، وقتی زیر وزنه 265 كیلوگرمی قرارگرفت، بسیاری از انتخاب وزنه این ورزشكار معلول متعجب شدند. ولی كاظم رجبی برای اینكه قوی‌ترین مرد جهان شود، هم ركورد خود و هم ركورد حسین رضازاده را شكست تا خیلی از چیزها را ثابت كند. او هنوز هم پس از این رقابت‌ها با آسیب‌دیدگی دست و پنجه نرم می‌كند و مراحل درمانی خود را طی می‌كند. زمانی كه او عازم شهر مقدس مشهد بود تا به نذر خود عمل كند، با او گفت‌وگو كردیم.

• گاهی فكر می‌كنم، وزنه‌برداری چه جذابیتی می‌تواند داشته باشد؟

   هر رشته‌ای علاقه خاص را می‌طلبد. البته من پیش از وزنه‌برداری با توصیه پزشك و برای تقویت پاهایم در شهر میانه بدنسازی كار می‌كردم، ولی با توصیه چند تن از دوستان ورزشكار معلول و جانباز، وزنه‌برداری را انتخاب كردم. البته دلیل دیگر اینكه در آن سال تنها رشته فعال در شهر میانه وزنه‌برداری بود.

• چه چیزهایی از این ورزش یاد گرفتید؟

   ورزش وزنه‌برداری، رشته خیلی سختی است ، واقعاً مبارزه با پولاد سرد است؛ چون یك ورزشكار هر روز 8 الی 10 تُن وزنه را  جابه‌جا می‌كند. ولی رشته‌ای است كه علاوه بر قدرت، صبر و استقامت را به ورزشكار می‌آموزد، چون با هر بار افتادن وزنه باید تلاش دوباره‌ای كرد. ولی به هرحال رشته سختی است، به خصوص برای معلولان، چون ورزشكاران سالم از چهار ستون بدن برای مهار وزنه استفاده می‌كنند، ولی ما فقط پرس سینه می‌زنیم و بیشترین فشار روی قفس سینه و دست وارد می‌شود.

• از چه زمانی عضو تیم ملی شدید و چه عنوان هایی كسب كردید؟

   سال 75 وزنه‌برداری را شروع كردم و سال 79 برای اولین بار عضو تیم ملی وزنه‌برداری شدم . در این مدت توانستم سه بار قهرمان آسیا، یك بار قهرمان رقابت‌های او پی اروپا در كشور اسلواكی و سه دوره قهرمان جهان و دو دوره در آتن و پكن قهرمان پارالمپیك شوم.

• با این همه افتخاردر ورزش، آرزوی دیگری هم  برایت مانده است؟

   بله، هدف‌های زیادی هست كه می‌توانم برای خودم ترسیم كنم. شاید پارالمپیك لندن؛ ولی هنوز تصمیم خاصی نگرفته‌ام.

• خاطراتت از پارالمپیك چیست؟

   قبل از رقابت‌های پارالمپیك، مدت‌ها با آسیب‌دیدگی دست و پنجه نرم می‌كردم و توصیه پزشكان و فدراسیون پزشكی این بود كه باید جراحی شوم، ولی فقط فكر و ذكرم كسب مدال طلای پارالمپیك بود، چون نمی‌خواستم زحمتم هدر برود و با توكل به خدا توانستم مدال طلا بگیرم.

• طعم قهرمانی چه شكلی بود؟

   خوب خیلی خوشحال شدم كه بعد از این همه سختی مدال طلا گرفتم، ولی معتقدم قهرمانی و ركورد زدن آسان‌تر از حفظ آن است.

• برای این قهرمانی چقدر زحمت كشیدید؟

از بازی‌های جهانی 2006 در كره جنوبی،  وقتی سهمیه پارالمپیك پكن را كسب كردم، مدام تمرین می‌كردم و یا در اردو بودم. فقط روزهای جمعه تعطیل بودم و در عیدها و مراسم مختلف تمریناتم تعطیل نمی‌شد و بسیار دشوار بود.

• فكر می‌كردید چنین ركوردی را ثبت كنید؟

   بله، در بهمن ماه سال 86 در تمرینات حتی 5/282 كیلو را مهار كردم ، هدفم  ركورد بیش از این  بود، ولی آسیب‌دیدگی اجازه نداد . خدا را شكر می‌كنم كه به هدف اصلی‌ام رسیدم.

• آینده ورزش معلولان را در پارالمپیك چگونه می‌بینید؟

   در پكن كشورهایی كه به سختی سهمیه پارالمپیك را كسب كردند،توانستند مدال بگیرند. این موضوع نشان می‌دهد كه آنها سرمایه‌گذاری‌های خوبی كرده‌اند.  گفته می‌شود رقابت‌های المپیك و پارالمپیك لندن با هم برگزار می‌شود، این اهمیت رقابت‌های پارالمپیك را نشان می‌دهد.

• پاداش‌هایی را كه به قهرمانان قول دادند، گرفتید؟

   هیچ‌كس از پاداش بدش نمی‌آید، ولی در حال حاضر با توجه به بدقولی‌ها دیگر به آن فكر نمی‌كنم.سختی هایی كه در این چهار سال برای آن مدال كشیدم، مهم بود. ما قهرمانان، عضو صندوق حمایت از قهرمانان هستیم، ولی این صندوق طی این چهار سال ماهانه 100هزار تومان به ما و پنج برابر آن را به ورزشكاران سالم كمك می‌كرد كه این تبعیض به نظرم معنایی ندارد. ما ورزشكاران معلول خون‌دل می‌خوریم تا در پارالمپیك حضور پیدا كنیم.  حمایت باید همه جانبه باشد، نه اینكه شش ماه قبل از مسابقه ها بخواهند حمایت كنند. مطمئن باشید با شش ماه هیچ كسی قهرمان نمی‌شود. اگر می‌خواهیم در المپیك لندن موفق باشیم، باید از هم اكنون حمایت و برنامه‌ریزی كنند. ورزش معلولان و جانبازان پتانسیل زیادی دارد. ما در سیدنی، 12 مدال طلا گرفتیم و مطمئن باشید اگر از هم اكنون حمایت كنند، در لندن بهترین نتیجه را می‌گیریم، ولی با این روال در لندن تعداد مدال‌ها از پكن هم كمتر خواهد بود.

• هدفت از شكست ركورد  رضازاده چه بود؟

   وزنه‌های من دو كیلو بیشتر از آقای رضازاده بود. البته هدفم این بود كه ثابت كنم به لطف خدا و اعتماد به خود و خانواده می‌توان با صرف فعل خواستن خیلی از كارهای بزرگ را انجام داد و اینكه به معلولان عزیز جامعه بگویم كه با همه كاستی‌ها و ناملایمت‌ها می‌توانند كارهای بزرگ انجام دهند.

• و آرزوی شما؟

   آرزو دارم كه تبعیضی بین ورزشكاران معلول و سالم نباشد. چون همان زحمتی كه ورزشكاران سالم می‌كشند، معلولان هم می‌كشند. معتقدم با این پدیده‌هایی كه داریم، می‌توانیم موفق‌تر از این باشیم.