نظر خواسته شده برای مطلب اقای امین کریم پور
نظر خواسته شده برای مطلب اقای امین کریم پور
یا ور احمدپور ترکمانی
اقای امین پور نظر بنده را در مورد درخواست جلسه جویا شد و بنده در قالب این نوشته نظرم را برای اقای کریم پور اعلام می دارم.
وقتی به مشخصه های تاریخی نظر می افکنیم و همچنین به ارتباط اراده فاعل (مثلاً نماینده) با مختصات جامعه نظر می کنیم و دقیق می شویم، گره برخی از مسائل ناگشوده باز می شود. بررسی تاریخی مسئله گرفتن منابع و ارائه کالای عمومی، می تواند در مورد مسئله چالش انگیز ما (یعنی اینکه کدام نماینده چه امتیاز را برای منطقه به ارمغان اورد) نه به صورت صد در صد، بلکه با احتمال قوی پاسخگو باشد. بنده با مثال هایی تاریخی به این مسئله پاسخ می دهم:
- نکته مهم در تاریخ ایران این است که منابع آبی کمیاب تر از منابع زمین برای کشاورزی بوده اند. از این رو، بیشتر زمین هایی که پوشش گیاهی مناسبی داشته اند، به عنوان مراتعی برای دام های کوچ نشینان تسخیر می شده اند. کوچ نشینان از برتری نظامی برخوردار بودند و به همین دلیل، نزاع برای منابع آبی یا کنترل بر مسیر آنها به نفع کوچ نشینان خاتمه می یافت. پس قوای جنگنده کوچ نشینان در برخورد با ساکنان منطقه، به صورت تصاحب کنندگان منابع و ارائه دهندگان ان به کوچ نشینان می شدند.
- چون تصاحب یک منبع اشکار یا اخذ کالای عمومی برای منطقه، برای نمایندگان مزیت دارد، تملک تمامی منبع و به عبارتی اخذ یک کالای عمومی توسط یک نماینده، بهتر از تسهیم ان بین دو نماینده است (به خاطر انتظار نمایندگان بر پاداش دهی شهروندان به نماینده ای که کالای عمومی را ارائه می دهد). لذا گونه هایی از ستیز برای اخذ امتیاز و ارائه کالای عمومی توسط نمایندگان به صورت انفرادی روی می دهد. چنین وضعیتی را می توان به بازی ستیز دو به دو برای تصاحب یا به دست گرفتن کنترل و انحصار ارائه کالای عمومی در نظر گرفت. «شاهین» و «کبوتر» دو نمونه مبنایی این بازی هستند. این بازی با مفاهیم کبوتر و شاهین، دو گونه رفتاری را باز می تابانند که توسط کنشگران همگونه (مثلاً کبوتر با کبوتر یا شاهین با شاهین) هم بروز پیدا می کند. اصطلاح شاهین برای رفتار کسانی به کار می رود که راه حل های مبنی بر قدرت را بروز می دهد و اصطلاح کبوتر به کسانی اشاره دارد که رهیافت های مبنی بر اصول و ضوابط اداری را بروز می دهند. نتیجه نزاع برای ارائه کالای عمومی به گونه افراد درگیر بازی بستگی دارد. چنانچه بازی و نزاع یک شاهین(وابسته به قدرت) و یک کبوتر(پیرو رهیافت بوروکراتیک) برای ارائه کالای عمومی صورت گیرد، شاهین بدون نزاع به منبع مورد نظر دست می یابد و می تواند ارائه کننده کالای عمومی باشد و ثمرات و پاداش حاصل از ارائه کالای مورد نظر را دریافت دارد. نزاع بین دو کبوتر (پیرو رهیافت دیپلماتیک) به صورت تسهیم منبع و پاداش مورد انتظار رخ می نماید...
- سلطانی، کابوس عجیبی می بیند و خوابگزار اعظم تعبیر آن را تیرهای بلایی می دانست که در روز معینی از ماه بر سر سلطان فرود خواهند آمد. سلطان از این موضوع وحشت می کند و در بستر بیماری می افتد. سلطان بانو و خوابگزار اعظم، راه حل این مشکل را جایگزین کردن موقت شخص دیگری به جای سلطان می دانند تا خطر بگذرد. پس همای سعادت را رها می سازند و پرنده بر شانه شخصی ثانی فرود می آید که شباهت غیر قابل تصوری هم به سلطان دارد. پس ملازمان سلطان فرد مزبور را به قصر می اورند و ردای سلطنت بر او می پوشانند. در واقع همای سعادت، نمادی ضمنی از ابزاری است که اگر بر دوش کسی بنشیند ان شخص بهتر می تواند منابع را اخذ و به دیگران ارائه دهد به عبارتی این چنگال های همای سعادت است که بر دوش هر کس که بنشیند امکان ارائه کالای عمومی برایش بیشتر می شود.
