در جواب روابط عمومی شهرداری ترکمنچای و نظر اقای مهرداد نجفلویی
در جواب روابط عمومی شهرداری ترکمنچای و نظر اقای مهرداد نجفلویی
روابط عمومی شهرداری ترکمنچای:«ماده 123قانون برنامه پنجم که طی ان مقرر گردیده صنایع الاینده مقدار معینی از عوارضات خود را از بابت الایندگی در اختیار شهرداری محل قرار دهند. ایا نمی بینیم اجرا این قانون باعث ایجاد اختلاف فاحش درامدی بین شهرهای مختلف کشور گردیده است؟ما چاره را در ان می بینیم که این قانون به نوعی اصلاح گردد.»
اینکه شهرهای بزرگ در اطراف خود صنایع و بنگاه هایی را دارا هستند که با اجرای قانون مزبور بر توان درآمدزایی چنین شهرهایی می افزاید، و شهرهای کوچک از این درآمدها ثمری نمی گیرند، نشان از ضعف قانون مصوب نیست که شما و اقای نجفلویی و دیگران بر اصلاح آن تاکید دارید!!؟؟؟
چرا؟ چون اثار برخی از فعالیت های اقتصادی (چه از نوع خدماتی تولیدی و چه از نوع خدماتی مصرفی و امثال آن) منحصر به مصرف کننده یا تولید کننده آن نشده، روی دیگران نیر موثر است و مهمتر آنکه تاثیر گذاری در قالب بازار قابل حل و فصل نیست. این کالا ها و خدمات را اصطلاحاً «کالاها و خدمات مشمول پیامد» می گویند. کارخانه های محلی مضرات و آلاینده های خود را بر جامعه محلی تزریق می کنند. لذا برای جبران زیان وارده بر جامعه محلی است که قانون اجازه کسب درآمد از کارخانه محل خاص را برای شهردار آن منطقه می دهد. اگر شما و اقای تجفلویی و حتی دیگرانی که به متن شما کف زده اند، انتظار داشته باشید که از محل درآمدهای اخذ شده از کارخانه های الاینده منطقه ای خاص، سهم ترکمنچای داده شود، در نوع خود عجیب است. چون ان درآمدها باید مصروف رفع الودگی منطقه مربوطه شود و رفاه از دست رفته ساکنان ان را تا حدودی جبران نماید.
راه حل درآمدی: ما از نمایندگان خواستاریم در جهت توسعه صنایع روستایی در ترکمنچای قدم بردارند. مسائل زیرساختی شهرک صنعتی را حل و فصل نمایند و رغبت سرمایه گذاران را باعث شوند. در مجلس در راستای حمایت از صنایع داخلی سیاستگذاری و قوانینی را مصوب نمایند. که این مورد اخیر می تواند در ایجاد انگیزه برای سرمایه گذاری بیافزاید و منطقه ما هم می تواند در زمره مناطقی باشد که سرمایه گذاری در آن صورت گیرد...
