آقایان نماینده های محترم در مجلس شورای اسلامی اقدام فرمائید
ماده 123قانون برنامه پنجم که طی ان مقرر گردیده صنایع الاینده مقدار معینی از عوارضات خود را از بابت الایندگی در اختیار شهرداری محل قرار دهند و در اصلاحیه آن مقرر گردیده مبلغ در اختیار استانداری همان استان قرار گرفته و توسط استانداری بین شهرها و دهیاریهای همان شهرستان تقسیم گردد در نگاه اول بسیار خوش ایند می باشد اما بیایید بررسی کنیم سهم هر کدام از استانها از این مبلغ چه مقدار می باشد . ایا سهم شهر بزرگ تبریز به اندازه یک شهر کوچک در مرکز ایران می باشد ؟ ایا استانهایی که بنا به دلایلی در انها هیچ کارخانه ایی وجود نداردچه سهمی از این محل می برند؟ ایا نمی بینیم اجرا این قانون باعث ایجاد اختلاف فاحش درامدی بین شهرهای مختلف کشور گردیده است؟ بنده شهرداری کوچکی را دیدم که از درامدهای همین محل در استان فارس بیمارستان احداث می نماید . در شاهین شهر اصفهان کتابخانه 5طبقه با دو طبقه پارکینگ زیر زمینی احداث می شود . فلان شهرداری تصفیه خانه اب فاضلاب ساخته و اب فضای سبز خود را از ان محل تامین میکند. ایا بالای 40/این عوارض نصیب تهران نمیشود ؟ایا شهرداری تهران از نظر درامدی خود یک دولت نیست؟ ایا ما در پرداخت حقوق پرسنل خود در بیشتر نقاط ایران دچار مشکل نیستیم؟ آیا ما نمی خواهیم به شهروندان خود همان خدمات را ارائه کنیم یا شهروندان ما ان را نمی خواهند؟ ایا نمی بینیم شهرهایی را که با استفاده از درامدهای این قانون نمی دانندپول را کجا خرج کنند؟ ایا وجود شهرهایی به مراتب بهتر از بیشتر شهرهای کشورهای توسعه یافته در کنار شهر هایی که از ارائه حداقل خدمات به مردم خودشان شرمنده هستند شایسته کشور می باشد؟ایا این اتفاق در حال وقوع نیست؟ ما چاره را در ان می بینیم که این قانون به نوعی اصلاح گردد.قطعا نمایندگان استانهای دارا مخالفت خواهند کرد .شما هم از حق و حقوق ندار ها دفاع نمائید.به نظر می رسد نظر دولت محترم هم همین باشد . به امید روزی که با تلاش نمایندگان محترم شاهد اجرا عادلانه این ماده از قانون باشیم.
