هدف تکلیفی یا هدف ابزاری در تحقق فرمانداری ترکمنچای؟
یاوراحمدپورترکمانی
وقوع فرمانداری را باید به مثابه چیزی که برایش ارزش قایل هستیم و دستیابی بدان برای ما ارزش است نگاه کنیم نه به عنوان موردی که تحقق آن با کوشش شخص بنده یا با انتساب به بنده، برای من ارزشمند باشد. به عبارتی باید هدف را برای خود تکلیف کنیم. اگر هدف تکلیفیِ من شامل رسیدن به فرمانداری است، دستیابی تکلیفی به شرطی رخ می دهد که ترکمنچای واقعا فرمانداری شود، صرف نظر از نقش بنده یا صرف نظر از انتساب مورد تحقق یافته به نام بنده.
باید به دنبال تحقق واقعی هدف باشیم؛ نه به هدفی که محقق می کردم اگر نقش یا اسمی در ان داشتیم.
بحث در این مورد، رابطه تنگاتنگی با سرشت ارزش های ما دارد، یعنی ایا انچه برای ما ارزشمند است خود دستارود (تحقق فرمانداری ترکمنچای) است بدون توجه به روند ابزاری آن؛ یا ارزشگذاری ما مستقیماً مربوط می شود به نقشی که خود ما در رسیدن به نتیجه مورد نظر یعنی فرمانداری داریم.
از نظر بنده، در مورد مسئله فرمانداری ترکمنچای در واقع با تصریح دقیق تر اهداف، آنچه اهمیت باید داشته باشد «وقوع هدف» است نه «وقوع هدف از طریق کوشش های خود من یا انتساب ان به نام من».
پیام متن بی تفاوت شدن به پاداش دهی به شخص فعال و شخصی که نتیجه را به ارمغان می آورد نیست. بلکه پیام متن این است که اقدامات برخی از دوستان در نیمه های کار فرمانداری، مثل چسباندن بنر و اقداماتی از این قبیل تامین کننده منافع ما نخواهد بود. چرا که این بنر ها، پیام های خاصی را برای مردم به همراه دارد و ذهنیتی را در انها شکل می دهد. مردم هم بر اساس چنین ذهنیتی، رابطه، رفتار، گفتار خود را با نمایندگان تنظیم و جهت دهی می کنند. اگر مردم به همراه شایعات پرداخته شده، سوء برداشتی از این بنر ها به نفع یکی از نمایندگان و به ضرر دیگری داشته باشند و جهت ناصوابی را در تقابل با نمایندگان تقبل کنند، چندان به نفع ما نخواهد بود. چرا که احتمال انحراف وجود خواهد داشت. چون از تمام توان در تحقق هدف غافل می مانیم.
ما پاداش می دهیم ولی هر گونه اقدام نسنجیده، هم نظام پاداش دهی ما را به هم می زند و هم ما را از هدف اصلی منحرف می سازد.
