راهکار براي همکاري بيشتر نمايندگان منطقه
راهکار براي همکاري بيشتر نمايندگان منطقه
ياور احمدپور ترکماني
در غياب يک راه حل تحميلي از بيرون، براي يافتن راه حل مبتني بر همکاري و تعاون مختارانه، الزاماتي وجود خواهد داشت.
از لوازم چنين امري اين است که از ترجيحات و رفتارهاي احتمالي يکديگر شناخت مشترک داشته باشند. يعني هر کدام از نمايندگان نه تنها اطلاعاتي درباره رجحان هاي ديگري داشته باشد بلکه بداند که طرف مقابل هم از رجحانهاي و راهبردهاي وي آگاه است. از آنجايي که راه حل تحميلي براي همکاري نمايندگان منطقه وجود ندارد، تعريف يک سري هنجارها و عرف ها بين اين عزيزان مي تواند به شناخت مشترک براي قابل فهم کردن کنشهايشان منجر شود. اما چنانچه نتوانند در مورد باورهاي ديگري حدس هاي معقول بزنند، مشکل براي تعاون و همکاري حادث مي شود. يعني آن حداقل مقداري که لازم بود طرفين از رجحانهاي ديگري بداند تا همکاري شکل بگيرد و برداشت هاي ذهني منسجمي صورت گيرد، تحقق نمي يابد و همکاري به مشکل مي خورد. چرا چون توان محاسباتي طرفين از هم کاسته مي شود.
تعريف حد و حدودي اخلاقي براي عملکرد متقابل، هم شفافيت را باعث خواهد شد و هم انرژي شان را براي خنثي سازي اقدامات احتمالي نامولد طرفين مصرف نخواهد کرد. ولي اگر نماينده اي بر اين فکر باشد که بازي دور اخر بازي است و رعايت مسائلي را لازم نداند همکاري به مشکل مي خورد.
نظارت شهروندان به همراه تعريف مسئوليت براي خود و نگرشي فرا جناحي به اين مسئله، و درخواست براي رويه مناسب، مي تواند زمينه هاي توسعه منطقه را باعث شود (اين همان چيزي است که متاسفانه ديده نمي شود و با نگرش جناحي به قضيه، درخواست کنندگان نيز محکوم به موارد ديگر مي شوند).
اميد است گفته ها در عمل نيز عينيت يابد.
