وضعیت سلامت در ترکمنچای و درخواست التفات نمایندگان و بخشدار محترم
وضعیت سلامت در ترکمنچای
و درخواست التفات نمایندگان و بخشدار محترم
یاور احمدپور ترکمانی
از دیدگاه تفکر اسلامی انسان کانون افرینش است و کمال معنوی او هدف اصلی خلقت به شمار می آید. کمال معنوی فرآیندی از حرکت انسانی به سوی کمال مطلق است که در اثر شکوفایی استعدادهای روحی از طریق تهذیب، اخلاق و اجرای احکام الهی تحقق می یابد. بدین ترتیب کمال معنوی ثمره بسط ظرفیت های انسانی است. در ایده کمال معنوی توسعه انسانی مقدمه ای برای نیل به کمال معنوی است. از طرف دیگر بهبود سلامتی رکن مهم توسعه انسانی را تشکیل می دهد.
بهبود سلامتی ارتباطی تنگاتنگ با متغیرهای اجتماعی – اقتصادی به خصوص نابرابریهای اقتصادی دارد. به نحوی که در جوامع گرفتاریهای نابرابری های اقتصادی، عملکرد سلامت به شدت مخدوش می گردد. مطالعات بین المللی نشان می دهد که اگر چه افزایش درآمد سرانه ملی برای بهبود سلامتی امری «لازم» است اما به هیچ وجه «کافی» نیست بلکه اعمال ملاحظات مربوط به بازتوزیع عادلانه درآمدها، کاهش نابرابریها و عدالت اجتماعی رکن تعیین کننده کارایی سیاست های بهبود سلامتی و توسعه اجتماعی را تشکیل می دهد.
سازمان بهداشت جهانی در سال 1948 در مقدمه اساسنامه خود آورده است: سلامت عبارتست از رفاه کامل جسمی، روانی و اجتماعی و نه تنها عدم بیماری یا نقص عضو، که در سالهای اخیر با کنجاندن توانایی داشتن یک زندگی از نظر اقتصادی و اجتماعی مثمر این تعریف تقویت شده است.
سه بعد برای سلامت در نظر گرفته شده است:
- بعد جسمی: سلامت جسمی دال بر عمل کردن کامل بدن است.
- بعد روانی: سلامت روانی تنها نداشتن بیماری روانی نیست بلکه توان واکنش در برابر انواع تجربیات زندگی و به صورت قابل انعطاف و معنی دار است.
- بعد اجتماعی: چند و چون قیود هر شخص و دامنه مداخله او در جامعه.
در بعد جسمی سلامت، بنا به دلیل فقدان امکانات حداقلی بهداشت و درمان در ترکمنچای، که نتیجه آن بالا رفتن هزینه درمان برای اشخاص بیمار در صورت مراجعه به شهرستان های دیگر است، منجر به انصراف از مراجعه بیمار به پزشک متخصص در بیشتر موارد شده است.
در بعد روانی سلامت نیز، علاوه بر مسائل این حوزه، مسائل و مشکلات جسمی ناشی از عدم درمان بیماری –که در بند قبل اشاره شد-، امکان واکنش سالم و سازگار افراد را با پیامدها بیرونی با مسائلی روبه رو کرده است و سلامتی روانی فرد را به خطر انداخته است.
در بعد اجتماعی سلامت، هر چند که این بعد از سلامت در ارتباط تنگاتنگی با ابعاد دیگر است و هم متاثر است و هم تاثیر گذار؛ ولی نظر بنده بر این است که وزنه و سنگینی این بعد بر ابعاد دیگر ملموس تر است و برای بهبود ابعاد دیگر سلامت می توانست راهگشایی خاصی داشته باشد. یکی از نکات اساسی در سلامت اجتماعی، چنانچه گفته شد، امکان مشارکت شهروندان در مسائلی است که زندگی آنها را متاثر می سازد.
در ترکمنچای دامنه مداخله شهروندان در امورات شهر در حد حداقل بوده است. نباید از این جمله چنین برداشت شود که شهروندان راغب به درگیری با مسائل و مشکلات اجتماعی نبوده اند، بلکه اساساً نهادهایی چون شورای شهر و دیگران احساسشان این بوده که لزومی برای مشارکت مردمی در شورا و شهرداری نیست و تنها اشخاص منتخب هستند که صاحب ایده در این شهر می باشند. لذا نه تشویقی برای ایجاد مشارکت شهروندان از سوی این نهادها صورت گرفت و بدتر اینکه، هر شهروند علاقمند به مسائل اجتماعی، با ترفندی خاص توسط شورای محترم فعلی کنار گذاشته شد.
