از مراسمات عزاداری ماه محرم و انواع و اقسامش ایراد سلیقه ای نگیریم.
همین مراسمات با کمی و کاستی هایشان این حادثه را در طول تاریخ حفظ کرده تا به نسل امروز برسد.
ممکن هست ما ندانسته و بدون درک واقعی از یک پیام آنرا منتقل کنیم، منتقل می کنیم تا به گوش کسی برسد که توان درکش را دارد. واسطه های انتقال پیام حتی اگر آنرا درست درک نکرده باشند هم اگر خالصانه کارشان را انجام داده باشند و بدهند مأجورند. ظاهر ماجرا را نبینیم پشت پرده را هم ببینیم. کودکی از سنی که زبان باز کرده در طول سال می پرسد کی محرم می شود تا مراسم شبیه خوانی ببینم. این کار چند سالش هست. یعنی سال را از محرم تا محرم حساب می کند. شاید اگر این مراسم نبود اصلاً محرم ، یزید ملعون و امام حسین (ع) را نمی شناخت. در همین مراسمات از کودکی با مفاهیم حق و باطل، پیروز و شکست خورده واقعی آشنا می شویم.
همشهریان عزیز کنترل و جهت دهی لازم هست ولی مراسمات محرم را بخشنامه ها نگه نداشته اند این کارهای خود جوش را با هیچ بخشنامه ای نباید و نمی توان اداره کرد. ممکن هست یکی از شبیه خوانی ایراد بگیرد. دیگری مراسم شاه حسین گویان را بی فلسفه بداند که باید تعطیل شود یکی از صرف هزینه برای کشاندن شتر در خیابانها ناراحت باشد و دیگری از هزینه های میلیونی و میلیاردی دیگر. دقت کنیم. این معجزه هست!
