بیکاری بزرگترین مشکل پیش روی جوانان
کار و شغل مناسب معمولاً برای فرد و خانواده او اهمیّت اقتصادی،اجتماعی و روانی به دنبال دارد.
در بین جوانان هر جامعه ای،داشتن شغل مناسب همواره نشانه رشد آنها و عبورشان از دوران کودکی و ورود آنها به مرحله ی بزرگسالی است.
شاید بتوان گفت از جمله هنجارهای مشترک در همه ی جوامع بشری که در تعریف رشد و تعالی جوانان به کار می رود،داشتن شغل مناسب است.
همچنین جایگاه و منزلتی که فرد در جامعه به دست می آورد هم مستقیماً در رابطه با نقش های او در اجتماع تعریف می شود که مهمترین آنها نقش شغلی اوست.به علاوه میزان اعتماد به نفس فرد در بسیاری از موارد در رابطه با میزان موفقیت او در شغل و چگونگی مناسبت شغل او با سایر ویژگیهای او برقرار می گردد.
بی شک مسأله بیکاری در کشور ما متأثر از خیل عظیم جوانانی است که در چند سال أخیر به عنوان جویندگان شغل به بازار کار کشور وارد شده و همچنین افزایش نسبت زنان دانش آموخته با مدرک دانشگاهی که تا یک دهه ی أخیر سابقه نداشته است و قرار گرفتن آنها در صف بیکاران در جستجوی کار که منجر به تقاضای وسیع در بازار کار شده به صورتی که همه ی امکانات و ظرفیت های ایجاد شغل در کشور به صورت عادی،تنها می تواند پاسخگوی کمتر از نیمی از تقاضاها باشد و برای بیش از نیمی دیگر باید برنامه های جدید و روش های مکملی را به کار بست تا عوارض ناشی از این هجوم بی رویه که حداقل تا ده سال دیگر نیز ادامه دارد،مهار گردد.
بسیاری از جوانان فارغ التحصیل دانشگاهها که سالها عمر و هزینه خود را صرف تحصیل کرده اند تا بلکه در آینده شغلی آبرومند و مناسب پیدا کنند امروز در بلاتکلیفی بسر می برند و اقدامات صورت گرفته توسط دولت و سرمایه گذاران بخش خصوصی هم در حال حاضر پاسخگوی این همه نیروی کار نیست!
هیچ کدام از دولت های گذشته نتوانسته اند آنطور که می باید چاره ای برای این معضل بزرگ پیش روی جوانان بیاندیشند و اقدامات آنها پاسخگوی حجم بیکاران فارغ التحصیل کشور نیست.
وقتی که دولت توان ایجاد اشتغال برای جوانان فارغ التحصیل دانشگاه ها را ندارد چرا همه ساله ظرفیت دانشگاهها را افزایش می دهد و جوانان را ترغیب به ادامه تحصیل می کند؟
از همه ی اینها هم که بگذریم و مشکل را بصورت منطقه ای بررسی کنیم متوجه خواهیم شد که دلیل اصلی این همه مهاجرت از شهرستان و کاهش قابل توجه جمعیت میانه عدم توجه به موضوع اشتغال جوانان در دو دهه ی أخیر بوده است و اگر برنامه ریزی صحیحی صورت می گرفت این همه مهاجرت به شهرهای بزرگ اتفاق نمی افتاد.
یکی دیگر از موضوعاتی که جوانان از آن گله مند هستند و شکایت دارند عدم شایسته سالاری در جذب نیروی انسانی مورد نیاز برخی نهادها و کارخانجات دولتی است که با تبعیض افرادی را جذب می کنند که در بعضی مواقع تخصص لازم را نیز ندارند و فقط به صرف داشتن پارتی جذب شده اند.
با وضعیت کنونی جوانان فارغ التحصیل دانشگاهی آینده مبهم و نامعلومی پیش رو دارند و برای رهایی از این مشکل به دنبال روزنه امیدی می گردند.
