تحلیل یکی از نکات مطرح شده در نشست نمایندگان
تحلیل یکی از نکات مطرح شده در نشست نمایندگان
یاور احمدپور ترکمانی
اساس و منبع قرار دادن قرآن در تمامی ابعاد و مباحث اسلامی می تواند تیشه به ریشه برخی از منابع مورخان غربگرا و اسلام ستیز بزند و از تهمت هایی که به اسلام زده می شود این دین مبین و روشنگر را برهاند. یکی از اتهامات وارده از سوی مورخان غربگرا، اتهام شمشیر کِشی و برادر کشی در اسلام است.
حکایت شمشیر کِشی های بی حساب و کتابِ آغازین مسلمین، به روی یکدیگر، به روی کفار و بت پرستان مکه و مدینه و یهودیان و طبیعتاً به روی مردمی که پس از رحلت پیامبر رحمت، در مسیر دعوت به اسلام قرار داشته اند، مدرک قرآنی ندارد. پیام واضح الهی در قرآن در گزینش آزادانه دین، تا پایان نزول آخرین آیه ی قرآن، به قدر لغتی معارض ندارد.
تمام اتهامات وارده از سوی مورخان غربگرا، ریشه در آن دارد که با نهایت تأسف جهان اسلام و اکثر روشنفکر و مولف مسلمان، در سده های اخیر، قرآن را به عنوان سند تاریخی نکاویده و در این باب رجوع به چند تالیف آشکارا مشکوک و معیوب و مجعول را، حتی بدون بازخوانی انتقادی، بسنده دیده، مشتی عناوین ظاهراً کهن با تشریح فتوحات خراب کارانه و خون ریزانه مسلمین نخستین و انتساب مجموعه ای از برادر کشی ها و مقام پرستی ها متعدد در میان آغاز کنندگان و مجریان اسلامی را، بدون انکار و بدون درخواست مستند و مدرک مطمئن، پذیرفته اند و کم ترین حاصل آن تفرقه فرقوی و دشمنی لاعلاجل میان مسلمانان و عداوت بی دلیل و پرخاشگری آنان نسبت به هم بوده است.
مورخی که قرآن را به عنوان تنها سند دست اول و درست و همزمان، برای کشف مسائل و رخ دادهای صدر اسلام، با ایمان تمام، مطالعه و بررسی می کند، به یقین می رسد که نگارش برخی کتب تاریخی، نه با مدد از متن متین و کبیر قرآن، که تصویر کاملی از مسائل صدر اسلام تا زمان وفات پیامبر را با امانت تمام، عرضه می کند، بل غالباً به وسیله دشمنانی پنهان و غربگرا، با این قصد که تاریخ و سیاست و فرهنگ اسلام را به ستیز خویی و حق کشی و تخریب و تحریق و قتل و عام و معبد و مدرسه سوزی بیالایند، نوشته شده اند. این ها سعی بر آن دارند که پندار سلطه اسلام به وسیله شمشیر را از غرب تا شرق و از چین تا مراکش را پراکنده کنند. این که پیامبر بی توجه به دشمن و دوست و قریش و مشرک و غیره، به جست و جوی کاروانی برای غارت، در بیابان هاست، و در این راه بُری و کاروان زنی، آن طور که مورخان بی شرم نوشته اند، ماه حرام و مجاز هم نمی شناسد. این ها تهمتهایی ناروا بر اسلام است که با اساس قرار دادن قرآن در تحلیل ها، تمام اعتبارشان را از دست می دهند.
آیات قتال، در قرآن عظیم، به جنگ و خون ریزی بی منطق و گسترده متوجه نیست و تنها اجازه دفاع متقابل است که با تذکراتی سخت گیرانه صادر می شود و مقدم بر همه، به تکرار تاکید می شود که این اجازه، مجوز انتقام جویی بی لگام فردی و بهانه ی حساب رسی شخصی نیست و شرط نخست آن، لزوم ایجاد امکان تبلیغ و دفاع از راه خداست. آیات قتال در قرآن مراعات دیگران و پرهیز از کین توزی را سفارش و مقابله به مثل را رد می کند. « با آنان که قصد فتنه گری بدتر از آدم کشی، قتل و نفی شما را دارند، بستیزید، مشروط بر آن که در راه خدا و بدون زیاده روی انجام شود، که خداوند زیاده روی را دوست ندارد. در کنار مسجدالحرام با کسی ستیزه نکنید مگر این که در همان محل قصد ستیز با شما را داشته باشند و اگر آنها حرمت ماه های حرام را نگه داشتند شما هم حرمت ماه های حرام را نگه دارید. مقابله ها تا مرحله ای است که از فتنه گری دست بردارند، اگر دست برداشتند شما نیز دست بردارید. برای استقرار دین خدا فقط به اندازه مجاز مقابله کنید به اندازه ای که به شما ستم رفته»(بقره، آیات 190 تا 195). آیه 39 سوره حج، آیه 12 سوره آل عمران، آیه 111 آل عمران، آیه 22 سوره فتح، آیه 195 سوره آل عمران، آیات 8 و 9 سوره ممتحنه، خداوند سفارش می کند که بی جهت نباید همه را دشمن فرض کرد و حتی رافت و ملاطفت و دوستی با غیر مومنی که عملاً در مقابله با اسلام نکوشیده را سفارش می کند و حساب آنها را از دشمنان کافر، مشرکین و مخالفین سیاسی و نظامی جدا نگه می دارد و این است نگاه اسلام به جوامع انسانی و سفارشات مکرر قرآن به رعایت دیگران و اجابت انصاف و بسط مهربانی و هماندیشی و پرهیز از جدال و خونریزی، تا آن جا که ممکن باشد.
