نامه به آقای دکتر مددی، نماینده محترم مردم شهرستان میانه

نامه به آقای دکتر مددی، نماینده محترم مردم شهرستان میانه

نامه شماره «2» در خصوص مطالب مطرح شده در جلسه 17 شهریور دکتر مددی با فعالان فضای سایبری و . . .

یاور احمدپور ترکمانی

ضمن عرض سلام و خسته نباشید خدمت نماینده محترم

1.در طول دوره تبلیغات انتخاباتی یکی از اولویت های تبلیغی مهندس حسینی، طرح جاده میانه –تیکمه داش بود و زمانی که جنابعالی، در مقام نامزد انتخاباتی، شعار مبارک «وحدت» را مطرح می ساختید، مهندس حسینی در قریب به اتفاق جلسات تبلیغی خود، به طرح همین جاده اشاره می کرد و وعده حتمی در تحقق و حادث شدن آن می داد. یکی از جلساتی که این موضوع تبدیل به بحثی داغ شد، جلسه تبلیغی در منزل جناب آقای حسن نامداری(منزل خواهر شان) بود که حاضران در جلسه می توانند شهادت بدهند. مهندس در نشستهای تبلیغی و قبل از اتمام انتخابات مطرح می کرد که از مدت ها قبل، در این ارتباط از دوستان دولت جاده میانه –تیکمه داش را پیگیر بوده اند و  حتی اگر مردم ایشان را قابل ندانند باز پیگیر مسئله خواهند بود. البته به این نکته نیز اذعان داشتند که مقام وکالت مردم، قدرت پیگیری بیشتری در مورد این مسئله و مشکلات دیگر به ایشان می دهد.

در ارتباط با جاده میانه - تیکمه داش، بنده (نگارنده) به همراه مهندس حسینی، رئیس کمیته راه و ترابری فعلی مجلس، و برخی دیگر از دوستان، طرح توجیهی حدوداً 6 صفحه ای را از چهار ماه مانده به انتخابات مجلس، تنظیم کرده و از طریق مهندس حسینی به دوستان دولت انتقال داده ایم و تا حدودی قبل از اتمام انتخابات سهم عمده ای از مسائل این حوزه توسط مهندس حل و فصل شد.

ضمن تقدیر و تشکر از آقای دکتر مددی در خصوص پیگیری این مسئله، بر این عقیده ام که مطمئناً مردم در طول مدت حدوداً سه و نیم ساله ای که در پیش رو دارند، صواب را از ناصواب و سره را از ناسره تشخیص می دهند. از این نظر، طرح موارد، بدون کم یا زیادتی به نفع هر کدام از نمایندگان است و درخواست شهروندان از نمایندگان دادن شعار وحدت، عدالت و صداقت و ... نیست بلکه پایبندی به این ارزش های اخلاقی در عمل است.

2.اذعان داشتید که دور افتادن 55 کیلومتری میانه از اتوبان، ظلم در حق مردم است. اگر در یک شب زمستانی در کوهسالار به قصد ترکمنچای پیاده شوید و هیچ وسیله نقلیه ای نیابید، مطمئناً این نحوه طرح مسئله را (فاصله 55 کیلومتری میانه از اتوبان) از جانب هر کسی که باشد ظلمی در حق مردم ترکمنچای خواهید دانست. چرا که در مقام نماینده شهرستان باید ترکمنچای را نیز جزء میانه به حساب آورید و نسبت به دورافتاده بودن آن از اتوبان حساسیت نشان دهید و مسافت مزبور را بالای 100 کیلومتر تخمین بزنید نه 55 کیلومتر. البته اگر تنها دغدغه ادامه اتوبان تا خود شهر میانه را نداشته باشیم. ما، ترکمنچایی ها، از اینکه شهر میانه از ثمرات این اتوبان بی نصیب مانده به جد ناراحتیم و امید داریم که شما نیز در مورد مسائلی که دامن گیر ما می شود بی احساس نباشید.

3.تقدیر صرف از نقد کافی نیست. اگر انتقاد ناصوابی نسبت به شما وارد شده باشد کاربران اینترنتی در سطح شهرستان در همین فضا، منتظر پاسخ جنابعالی هستند و اگر انتقادی شایسته و بجا وارد شده، هم در مقام نظر و هم در مقام عمل باز منتظر تایید و پاسخ شمایند. در زمینه انتقادات وارده و مباحث پیش آمده، پاسخ شما بهترین تقدیر از انتقاد خواهد بود و تقدیر از نقد نباید صرفاً در حد الفاظ و لغات محدود شود.

4.در زمینه انتقاداتی که به وزراء مطرح می کنید، راهکارتان را برای حل مسائل مطرح نمایید و صرفاً به طرح مشکل بسنده نکنید تا در سایه مباحث سازنده ای که ممکن است پیش آید بهترین رویه حل مسائل گزینش شود و از منابع محدود ملی به بهترین و کاراترین وجه ممکن برای رفع مشکلات مردم استفاده شود.

5.یکی از خطرهایی که توسعه شهرستان را تهدید می کند این است که ما بر بخش هایی از ارزش ها و قواعد پایبند باشیم و بخش های دیگری از آن را نادیده بگیریم. توسعه شهرستان در گرو آن است که پایبندی متعهدانه خود را به همه وجوه ارزش های اخلاقی نشان دهیم و حمایت بی حدو حصری خود را از تمام شهروندان بدون تقسیم آنها به خودی و نا خودی اعمال داریم.

6.طرحِ لزوم تغییر مسیر، بازبینی روش ها و اقدامات گذشته و تجدید نظرهای جدی در آنها، به تنهایی نمی تواند نکته ای منفی یا مثبت تلقی شود. هر جامعه باید با دقت و فراست کافی، تحولات جاری جامعه را تحلیل و با به کارگیری توان فکری اندیشمندان دلسوز خود و بسیج تمام توان و دانش آنان، مسیر حرکت خود را تصحیح و بهسازی کند.

اما سخن این است که تجدید نظرها چگونه انجام می گیرد و چگونه مطرح می شود. آیا با اطلاع رسانی کافی و با نظر خواهی از عموم کارشناسان درباره ضرورت تجدید نظر یا تثبیت رویه های قبلی سخن می گوییم؟ آیا هزینه ها و عواید این تجدید نظر یا تثبیت رویه ها به اطلاع عموم رسانده می شود؟ آیا از تمام توان فکری جامعه و متخصصان دلسوز استفاده می شود؟  

جلب مشارکت عامه و شفاف سازی تصمیمات، احترام به جامعه در حوزه اندیشه است. تصور بنده این است که از بین بردن الگوی سلیقه ای تصمیم گیری، همراه با برنامه های اجرایی و عملیاتیِ شفاف در تصمیم سازی ها و برنامهِ جامعِ مبارزه با ناعدالتی هاست که حداکثر دلبستگی ها و امیدهای مردم این جامعه را به نظام ملی و نظام اسلامی به وجود خواهد آورد و مردم را بیش از پیش دلبسته خواهد کرد. بنابراین در این حوزه باید کارهای جدی صورت گیرد و به کارهای نمایشی پرداخته نشود. از این طریق است که می توان عزم جامعه را برای حمایت های مردمی در سطح شهرستان و در کلیه امور به وجود آورد. در مرتبه بعدی باید به سازماندهی و مدیریتِ اقدامات، پرداخته شود. در اینجا نیز شرط نفع عمومی در این است که کسانی نقش فعال تر داشته باشند که در عمل به عدالت اجتماعی و وحدت پایبند باشند و بیزاری خود را از نابرابری و منافع به ناحق توزیع شده نشان داده باشند.

7.به طور کلی توسعه مستلزم انباشت حداقل دو گروه سرمایه است: سرمایه انسانی؛ سرمایه فیزیکی. پیش نیاز هر دو گروه این انباشت ها بیش از هر چیز فضایی عاری از خشونت است. جامعه ای که به سطحی از بلوغ برسد که بتواند اختلاف نظرها را از طرق غیر خشونت آمیز حل و فصل کند، در واقع استطاعت و توانایی پیشبرد اهداف توسعه را خواهد داشت. مردم در مقام وکیل خود، شما را برای اقدام در جهت بهسازی امور انتخاب کرده اند و اعلام شفاف برنامه شما در قبالِ مثلاً مسئول دانشگاهی که فارغ التحصیل رشته حسابداری و مدیریت را برای تدریس دروس تخصصی دیگر رشته ها بکار گرفته و این کار را سال های سال است که انجام می دهد و از این طریق هم در حق فارغ التحصیلان رشته مربوطه، و صد چندان در حقوق دانشجویانی که سرمایه مالی و وقت ارزشمند خود را برای اخذ مدرک دانشگاهی در چنین شرایطی تلف می کنند، می تواند گره از پاره ای سردرگمی ها بگشاید. پس لطفاً موضع شفاف خود را در قبال کسانی که ظلم و خشونت روا می دارند و  نیز دیگرانی که خشونت می بینند اعلام دارید.

در این صورت است که، محیط جامعه آماده می شود تا به طور مشخص به دستاوردهای روشنی برسیم. در صورتی که فضا عادلانه نباشد و آموزه های اخلاقی در بین برخی از افراد، محلی از اعراب نداشته باشد، فعالیت های شایسته و مولد افراد، منکوب اراده و خواست منافع گروه های غیر مولد می گردد. برای گذار از این مرحله و کسب دستاوردهای روشن و ارزشمند، شناسایی سازوکارهایی که منجر به آسیب دیدن شدید فعالیت های سازنده و رونق گرفتن فعالیت های نا مولد شده اند، باید در دستور کار قرار گیرد. در غیر اینصورت نتیجه این خواهد بود که برخی از افراد که باید عادلانه رفتار می شدند، در معرض مشکلات و دشواری ها قرار دارند.

با امید سربلندی روزافزون برای نماینده محترم شهرستان، جناب آقای دکتر مددی