به نظرتان دیگر بس نیست؟
وَهُو الَّذي َمدّ الاَرضَ وَ جَعَل فيِها رَواسِيَ وَ انهراَ وَ مِن كُلّ الّثمرات جَعَل فِيها زَوجَين اثِنيْن يُغشِي اليَّل النَّهاَر اِنَّ فِي ذَلك لايتٌ ِلِقوم يتَفَكَّرون * رعد/3
اوست خدائي كه زمين را گسترانيدو در آن كوه‌ها و نهرها قرار داد و از هر ميوه اي دو جفت در آن قرار داد. او روز را با شب مي‌پوشاند، همانادر اين امور براي كساني كه مي‌انديشند نشانه‌هاي است
با دیدن تصاویر دلخراش زلزله هر انسانی ناراحت و غمگین میشود،چه میشود کرد ؟ مشیت الهی هست...
چه خوب یاد گرفته ایم تمام سهل انگاری ها و تنبلی های خود را مشیت الهی و قضا و قدر بدانیم.نمیدونم اخبار زلزله رو پیگیری کرده اید یا نه ولی طبق اخباری که منتشر شده چندین نفر از فوت شدگان زلزله در راه انتقال به بیمارستان های شهر تبریز جان خودشون رو از دست دادند.یعنی اینکه اگر تجهیزات و امکانات خوبی در شهر زلزله زده بود آمار تلفات خیلی کمتر از این میشد.
سخنم با مسئولین شهری هست که چندین سال است درد مردم رو نمیشنوند یا خودشان را به نشنیدن زده اند چرا که چندین سال هست شهروندان میانه فریاد میزنند که نه بیمارستانی داریم نه اورژانسی نه خدمات بهداشتی...
بیایید فقط برای لحظه ای به این فکر کنیم که (زبانم لال) این اتفاق روز شنبه در میانه می افتاد،واقعا چه اندازه آماده بودیم؟ مایی که یک تصادف ساده که منجر به شکستگی میشود فورا دستور اعزام به تبریز را صادر میکنیم آیا میتوانستیم جوابگوی چنین فاجعه ای باشیم؟ با کدام بیمارستان و آمبولانس و اورژانس میخواهیم خدمات بدهیم؟ با کدام جاده میخواهیم مجروحان را به تبریز انتقال دهیم؟
آیا در دین اسلام تاکید شده که کاری نکنید تا بلا بیاید و بعد بر سرتان بکوبید و بگویید مشیت الهی بود؟ چرا خودمان را گول میزنیم؟ تا کی باید فقط امیدوار باشیم و امیدوار که انشاالله روزی درست میشود؟
لطفا خودتان را برای لحظه ای هم که شده جای زلزله زدگان بگذارید،برای لحظه ای نبود پدر و مادر ،خواهر و برادر ،دوست و آشنا را حس کنید.کی باید از این اتفاقات درس بگیریم؟مگر نمیگوییم که اینجا منطقه ای زلزله خیز است پس چرا تا کمترین حد هم آماده نیستیم؟
آیا بازهم باید منتظر فاجعه بود؟
