بامب! بامب! «راه درخشان» یکی و «راه دیگر» آن یکی نماینده (بررسی هفته نامه ملت و امت)

هفته نامه های شخصی یا شهرستانی (ملت و امت)

«بامب!!!» انفجاری مهیب در هر نوبت از چاپ دو هفته نامه «ملت و امت» با مدیر مسئولی حاج آقا مددی به گوش می رسد. در حالی که امید می رفت حضور نشریه و تعدد آن در شهرستان ویژه میانه، مایه پیشرفت و حذف تکصدایی باشد، ولی صداهای محق را چنان در موضع ضعف فرو برده و هر چیز سر راه خود را چنان ویران می کند که بد اخلاقی آینده در رفتار و گفتار شهرستان را ارزش اگر ننهد، مایه تنفر نخواهد دانست. راه درخشانی که دو هفته نامه «ملت و امت» در پیش گرفته، دشمنی با اندیشه های پیش روی خود است. راه درخشانی که «ملت و امت» در آن جهت دهی شده و می شود، معرفی قهرمانی است که به نهادینه شدن ناهنجاری های رفتاری آینده در قبال عمل امروز نظر ندارد. امت و ملت در حالی که از دور و از کیلومترها آن طرفتر، نظاره گر مسیر اخلاق محور است که باید رسانه در آن می پیمود، لنگ لنگان سعی در حفظ گزینه مورد نظر خود در سمت نمایندگی شهرستان ویژه میانه را دارد ولی ناموفق از دیدگاه عموم.

در شماره های قبلی دو هفته نامه «ملت و امت»، محور اصلی گیرای آن، در جوسازی به نفع محروم شدگان حوزه های مختلف اجتماعی شهرستان ویژه میانه بود که قهرمانی در حد زورو یا رابین هود، برای زحمت کشان بی نصیب به ارمغان آورده بود. این گیرای فکری دو هفته نامه، علیرغم تلاش زیاد دستاندرکاران آن، به لطف روشنگری دیگران از واقعیت های امر و صد البته به خاطر گذشت زمان، کاسته شده و این ابزار انتخاباتی متاسفانه یا خوشبختانه، می رود که به ضد خود بدل گردد. آنچه امروز روشن شده این است که این دو هفته نامه، بی هیچ جنبه اسرارآمیزی، خواهان زورگویی به مخالفان فکری و رقبای نماینده برگزیده خود بوده است تا آنجا که به سکوتشان وادارد. این رسانه متاسفانه در استدلالی انقلابی از زبان نماینده برگزیده خود، سعی داشت و دارد در وضعیتی مصون از هر گونه تکذیب و ابطال و به اثبات رسیدن مسیر اشتباه خود، (که به لطف نبود رسانه در اختیار نماینده دیگر احتمالش می رفت)،  گام بردارد.

علیرغم اینکه حاج آقا مددی،در مقام مدیر مسئول دو هفته نامه ملت و امت، در گفته های محافل حضوری، از روشنفکری و پرهیز از خشونت، و وحدت داد می زند؛ مطالب را در دو هفته نامه چنان تنظیم می کنند که بانی خشونت و درگیری نمایندگان، و ایجاد آگاهی کاذب در خوانندگان دو هفته نامه است. دو هفته نامه امت و ملت با مدیریت حاج اقا مددی، می خواهد فضایی شعار گونه خلق کند که «پیام های اغواگرانه» را با وادار کردن منتقدان خود به سکوت، بر جامعه شهرستان ویژه عرضه نماید. ولی غافل از این است که از دهه 1970 میلادی وارد دنیای ارتباطات و اطلاعات شده ایم و اطلاع رسانی صحیح که ابزاری غیر اخلاقی را به عکس خود بدل کند سخت نیست.

اما «راه دیگر» و نماینده دیگر:

مهندس حسینی، نماینده دیگر شهرستان، «راه دیگر»ی را در مقابل «راه درخشان» همرزمش در مجلس اتخاذ کرد. در حالی که در ابتدای امر نمایندگی این دوره، گروهی از دوستان سعی در کسب مجوز نشریه از وزارت فرهنگ و ارشاد را داشتند و با وجود اینکه نامه نگاری و ثبت نام سایتی انجام شده بود و به راحتی با پیگیری نماینده مجلس می توانست در مدتی کوتاه اخذ مجوز شود؛ با این استدلال مهندس حسینی که رسانه باید در اختیار افرادی مستقل از نماینده قرار گیرد که نظارت و نقد بر رفتار نماینده را بازتاب دهد (حتی اگر انتقاد رسانه به مذاق نماینده خوش نیاید)، عملاً روزنه های مدیریت رسانه از طرف مجموعه مهندس حسینی کور شد. 

راه دیگر، گمراه کردن و منحرف کردن افکار را هدف ندانست. نیروی محرکه را روشنگری دید نه اغواگری. زبان به انتقاداتی گشود که شخصا ثمری از آن نمی چید ولی نفع مردم در آن بود. «راه دیگرِ» مهندس حسینی به خاطر صداقت در گفتار و کردار، هزینه ای برای همراهانش نداشت (یا اگر داشت جزئی بود). در حالی که در «راه درخشانِ»، حاج آقا مددی و همراهان آن باید هر روز جوابگوی مسائل مطروحه هفته و ماه های قبل خود می بودند که محقق نمی شد. «راه دیگر» برخوردی تند با منتقدان غیر منطقی و ناصواب خود نداشت جز آنکه دلایل خود را به صورت منطقی از چرایی و چگونگی انتقادات ناصواب، آن هم با زبان صلح نشان داد.

این در حالی بود که همراهان «راه درخشان» زبانشان نه زبان صلح بود. ترساندن منتقدان از دادگاه، یا اینکه ارسال پیامهایی از جنس:« همین روزها است که صعه صدر حاج اقا مددی تمام شود و وارد پیکار با منتقد شود و غیره الگوی رفتاری آنها بود. ...